از دههی ۴۳۰ قمری که قاورد حکومت سلاجقهی کرمان را بنیاد گذاشت، تا امروز ایلات و عشایر ترک زبان در بخش های جنوبی کرمان حضوری مستمر داشته و به ویژه در ییلاق های بافت و سیرجان و قشلاق های جنوب کرمان و شمال هرمزگان کوچروی دارند و در پیوند با ایلات لر، عرب و افشار در منطقه هستند. امروز ش مار قابل توجهی از ایل نشینان ترک زبان در کرمان، نام های خانوادگی سلجوقی، سلاجقه، افشار، انکلو، ارشلو بچاقچی و دیگر شناسههای مرتبط با آن ایلات را دارند. برخورداری از نامهایی در پیوند با سلجوقی قابل تامل است. بسیاری از آنان در بخش هایی چون اقطاع و صوغان زندگی می کنند که پیشینه و واژه شناسی تاریخی این گونه جای نام ها نیز شایان توجه است. نگارنده بر آن است تا به تبارشناسی تاریخی بازماندگان سلجوقی در جنوب کرمان به ویژه در مناطقی مانند اقطاع، صوغان، ارزوئیه، شاه ماران، خبر و روستاهای پیرامون آن مناطق بپردازد. برای این منظور کوشش شده است تا ضمن بررسی تاریخ نوشته های دورهی سلجوقی، بر پایهی تحقیقات میدانی و با رویکرد قوم شناسی تاریخی، خاستگاه سلاجقهی امروزی کرمان بررسی شود. تاریخ سلاجقهی کرمان نشان میدهد که آنان در تاثیر و تاثر دو سویه در این ولایت به سر بردهاند و شیوهی زندگی آنان در وضعیت امروزی که توام با تاثیرپذیری از مولفه های فرهنگی هویت ملی، در ضمن پاسداشت سنن کهن ایلی خود می باشد، گواه این مدعا است.