تعیین حدود قلمروهای دریایی با امنیت و اقتدار ملی کشورهای ساحلی مرتبط است و حضور هر کشور ساحلی در قلمروهای دریایی اش با منافع ملی آن ارتباط مستقیم دارد بنابراین تلاش کشورها برای تعیین مرز و قلمروهای دریائی از دیدگاه جغرافیای سیاسی و حقوق بینالملل امری مشروع است در این میان برای تعیین هر یک از مناطق دریایی بخصوص تعیین خط مبدا که بر اساس آن سایر مناطق دریایی مشخص می شود مولفههای جغرافیایی منافع ملی هر کشور و کنوانسیونهای بینالمللی نقش اساسی ایفا می کنند این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی سعی دارد به مطالعه نقش مولفههای موثر در تحدید حدود مناطق دریایی کشور ایران در خلیج فارس بپردازد نتایج تحقیق نشان میدهد که مباحث مربوط به تحدید حدود مناطق دریایی در خلیج فارس برای اولین بار بر اساس قانون مناطق دریایی ایران تعیین شد اما با توجه به کنوانسیونهای حقوق دریایی در سالهای ۱۹۵۸، ۱۹۶۰، ۱۹۸۰ درقانون دریایی کشور ایران ایران نیز تغییراتی حاصل شده است که در جامعترین و کامل ترین قانون دریایی کشور ایران در سال ۱۳۷۲ تهیه شده است در این میان وجود عوارض و پدیدههای جغرافیایی بخصوص جزایر نقش مهمی در چگونگی ترسیم خط مبدا توسط کشور ایران داشته است که در چگونگی ترسیم آن اعتراض کشورهای همسایه جنوبی خلیج فارس و برخی دولتهای غربی را به همراه داشته است و این کشورها بر این باورند که حقوق بینالمللی دریاها توسط کشور ایران رعایت نشده است از سویی وجود برخی منابع انرژی در قسمتهای مختلف خلیجفارس کشور ایران را بر آن داشته تا با توجه به جایگاه منطقهای خود سعی در برآوردن منافع ملی داشته باشد.