محوطه قلی درویش در این حاشیه جنوبی شهر قم، ابتدای ورودی جمکران قرار دارد. وسعت این محوطه در وضعیت فعلی و با توجه به دخل و تصرفات شدیدی که در عرصه و حریم آن صورت گرفته است بالغ بر ۳۰ هکتار است و از ارتفاع بیش از ۱۵ متری آن فقط حدود ۵ متر بر جای مانده است. در لایه نگاری این محوطه در فصل نخست، سه دوره فرهنگی شامل ۷ لایه استقراری مورد شناسایی قرار گرفت. قدیمیترین لایه قلی درویش هم زمان با با گودینV و جدیدترین لایه آن هم زمان با گودین II میباشد. مطالعات گونه شناسی مقایسهای مجموعه سفالهای بدست آمده از لایهنگاری قلی درویش موید وجود ارتباطات فرهنگی بین دشت قم و زاگرس مرکزی در طول هزاره سوم ق.م است. سفالهای لبه واریخته لایهC7 وC6 قلی درویش از نظر تکنیک ساخت و نوع خمیره و شاموت و فرم ظروف مشابه سفالهای لبه واریخته گودینV اشت. سفالهای منقوش این لایه بخصوص خمرههای شانهدار با بدنه محدب زاویهدار و کف تخت و بدون گردنه که چهار دسته زائدهای به فرم سر پرنده بر روی شانه خمرهها دیده میشود و بانقوش هندسی به رنگ اخرایی، قهوای و سیاه و در بخش فوقانی تزئین شدهاند مشابه خمرههای گودین III6 است. همچنین خمرههای منقوش شانهدار لایه C6 قلی رویش با موتیفهای شاخص موسوم به دندان کوسه و چشمان گاو شباهت زیادی با فرم و موتیفهای خمرههای منقوش گودین III6 دارد. یک گونه سفال در لایه C7 قلی درویش و گودینV سینیهای سفالی بالبه گرد و ضخیم و نسبتا عمودی است. برخی موتیفهای سفالهای منقوش قلی درویش C6 از جمله دوایر تودرتو، خطوط مواج افی محصور در کادر افقی با نقوش سفالهای گیاهان III-IV قابل مقایسه و مشابهاند. از سوی دیگر شباهت نزدیکی از نظر فرم و تکنیک ساخت و تزئین سفالهای خاکستری سیاه داغدار گودین III1 و III6مشاهده میشود. در لایه نگاری قلی درویش یک مرحله استقرای کوتاه مدتدر لایه B5a مورد شناسایی قرار گرفت که پس از مدت زمان کوتاهی متروک شده و سپس در توالی لایهنگاری قلی درویش تا لایه B5b حدود ۴۰ سانتی متر خلا استقراری دیده میشود. در این لایه استقراری کوتاه مدت یک گونه سفال خاکستری - سیاه داغدار با نقوش کنده میخی شکل و مواج شناسایی شد که برخی نمونهها درون نقوش یک خمره سفید رنگ شبیه به گچ تزریق شده بود. همچنین از دیگر گونههای سفال در این لایه سفالهای قهوهای صیقلی - داغدار میباشد. سفالهای این لایه قلی درویش از نظر تکنیک ساخت و تزئین شباهت زیادی با سفالهای لایه گودین IV نشان میدهد. در واقع به نظر میرسد لایه قلی درویش B5a معروف حضور و نفوذ هرچند کوتاه مدت فرهنگ گودین IV (کورا ارس) حاشیه غرب و جنوب غرب کویر مرکزی ایران است. در لایه B4a قلی درویش نیز یک گونه شاخص سفال تحت عنوان سفال شبهه تگرگی از نظر فرم و تکنیک ساخت شباهت نزدیکی به گونه مشابه سبک دالما درتپه سه گابی دارد. این سفال عموما دارای خمیر قهوهای خشن و نیمه خشن با شاموت ماسه و کاه، پخت مناسب و چرخساز بوده که جداره بیرونی آن مملو از ذرات شن ریز است . ارتباط فرهنگی دشت قم با زاگرس مرکزی به خصوص در طول عصرآهن همچنان ادامه مییابد و این ارتباطات را بررسی و مطالعه مدارک به دست آمده از لایه نگاری قلی درویش (لایههای )A3-1با محوطههای گودین و گیان و به خصوص سفالهای سبک لرستان می توان مشاهده نمود
سیامک سرلک
ارتباطات فرهنگی دشت قم (قلی درویش) و غرب مرکزی ایران (گودین و گیان) در طول هزار سوم قبل از میلاد