در این مقاله پس از بررسی روند نظامیگری در سیاست خارجی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، این سوال مطرح میشود که اصلیترین عاملی که این روند نظامیگری و مسابقه تسلیحاتی را سبب شده است، چه میباشد .در پاسخ به این سوال ابتدا این پژوهش به بررسی فرضیههای رقیبی که توسط نظریهپردازان مختلف بیان شده، میپردازد و سپس فرضیه اصلی یعنی حفظ امنیت هستیشناسانه به عنوان اصلیترین دلیل سیاستهای نظامیگرایانه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را مورد بررسی قرار می دهد .نتیجه کلی این مقاله با تاکید بر مفهوم امنیت هستیشناسانه آن است که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با توجه به معمای امنیتی حاکم بر این منطقه، برای حفظ امنیت هویتی و نه فیزیکی خود به روتینهای رقابتی از جمله مسابقات تسلیحاتی و نظامیگری متوسل میشوند .در راستای اثبات فرضیه اصلی، این پژوهش به لحاظ روششناسی نوعی رابطه تکوینی و قوام بخش میان دو متغیر اصلی و وابسته را در نظر گرفته و به لحاظ روشی نیز از یک روش استنادی و گردآوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانهای و مجازی استفاده میکند
الهام رسولی ثانیآبادی
امنیت هستیشناسانه و روند نظامیگری در سیاست خارجی اعضای شورای همکاری خلیج فارس