سفال و صنعت تولید آن ریشهای هزاران ساله در تاریخ و فرهنگ و تمدن اقوام دارد. پژوهش های علمی در این زمینه چند دهه است که در قالب روشهای آرکئو متری انجام میگیرد. این پژوهشها معطوف به بررسی سفالهای تاریخی در قالب علم سفال نگاری است. منشا بحث این مقاله فعالیت های باستان شناختی چند سال اخیر در مناطق باستانی دوره عیلام، یعنی شهرهای دوراونتاش و کابناک در جنوب غری ایران، مناطق کنونی چغار زنبیل و هفت تژه است. نوع سفال ها و اجزای تشکیل دهنده و فناوری ساخت آن ها از سوالاتی است که برای باستانشناسان مطرح شده و اهمیت دارد. سفال که از قدیمترین صنعتها و هنرهاست، در عین حال از جدیدترین زمینههای تحقیقاتی بشر به شمار می رود. نوع ماده خام استفاده شده برای ساخت سفال، محل استخراج ماده خام، چگونگی فرایند تولید، نوع خمیره و علت چسبندگی آن از مواردی است که نیاز به پژوهش دارد.این مواد، با توجه به شرایط ساخت و فرآوری سفال در دوره عیلانی، تغییراتی کرده و برسی این تغییرات عامل مهمی برای درک تغییر تکنیک سفالگری در منطقه هفت تپه و چغار زنبیل مشابه نبوده و دمای پخت سفال در هر دوره تاریخی متفاوت و از ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ بوده و سفالها در کورههای سربسته پخته میشده است.
سیدمحمدامین امامی
آرکئومتری و مینرالوژی فن سفالگری از ۰۰۶۱ تا ۰۰۷ پ م در چغازنبیل و هفت تپه