امروزه از گردشگری به صورت گسترده و به انحاء مختلف سخن به میان می آید. یکی از انواع گردشگری توریسم فرهنگی - تاریخی است که هموراه در کشورهای دارای آثار تاریخی و باستانی مورد توجه بوده و بخش قابل ملاحظهای از درآمد گردشگری آنها را فراهم میکند. (این نوع جهانگردی برای آشنایی مواریث فرهنگی، آداب و رسوم، بناها و آثار تاریخی با هدفهای آموزشی، تحقیقاتی و پژوهشی ، صورت میگیرد. توریستهایی که در این گروه قرار دارند، توریست و جهانگرد کاوشگر نامیده می شود. ایران جزء ۵ کشوری است که دارای جاذبههای تاریخی و باستانی و توانمندیهای طبیعی و اکوتوریستی است؛ اما، از نظر درآمد حاصل از آن در رتبهی هشتاد جهان قرار دارد. بر این اساس برای کسب جایگاه واقعی در این بخش، شناسایی و حفاظت از آثار تاریخی و باستانی، مطالعات و برنامهریزی منطقهای جهت توریسم فرهنگی - تاریخی ضروریست. یکی از مناطقی که میتواند درامر توریسم فرهنگی - تاریخی قابل توجه قرار گیرد. نواحی شمال کشور یعنی استانهای مازندران، گیلان و گلستان است. این استانها با توجه به برخورداری آثار تاریخی - فرهنگی فراوان، موقعیت جغرافیایی و همچنین قرارگیری در کنار دریای مازندران و رشته کوههای البرز میتواند برای جذب گردشگر مهم تلقی گردد.
بهمن رنگرز
نگرشی بر توانهای تاریخی و باستانی شمال ایران و تاثیر آن بر توسعه صنعت گردشگری