ایران و شهرهای آن در مفهوم وسیع، موجودیتی قابل مطالعه و بررسی است که در بر گیرندهی مألفه های اجتماعی و فرهنگی بسیاری می باشد .همیشه ترس دیر شدن و از دست دادن آنچه از گذشته به ما رسیده، یکی از دغدغه های فکری دوستداران تاریخ و فرهنگ گذشتگان است .فرسایش طبیعی در گذر زمان و وقوع حوادث ناگهانی از جمله رخدادهایی است که همواره تهدید کنندهی این آثار به جا مانده می باشد، در نتیجه تلاشی را می طلبد تا ضمن شناسایی و معرفی این آثار، اطلاعات ارزشمند مربوط به این یافته ها را پیش از آن که فرصت از دست رود جمع آوری کنیم .ارزش این اقدام را می توان در اثر ارزشمند آقای یعقوب دانشدوست تحت عنوان طبس شهری که بود به خوبی درک نمود .ثبت و مستند کردن اطلاعات مربوط به معماری سنتی هر منطقه با توجه به آن که بیانگر مسائل مختلف آن منطقه می باشد، یکی از راهکارهای حفظ آثار ارزشمند گذشته می باشد .گاهی جمع آوری یک تصویر و متن کوتاه از یک اثر معماری می تواند بیانگر گذشتهی آن اثر باشد .شهر بشرویه از شهرهای استان خراسان جنوبی می باشد که معماری آن، معماری رایج در مناطق گرم و خشک ایران می باشد. پیشینهی تاریخی این شهر به قبل از دوره تیموری بر می گردد و از دوره صفوی بر توسعه و گسترش آن افزوده شده است.معماری این شهر که سالمترین بافت تاریخی در استان های خراسان را دارا می باشد با گونه های معماری ارزشمند خود آن طور که شایسته است معرفی نگردیده، لذا در این تحقیق سعی شده تا حدودی نسبت به بررسی معماری این شهر و شهرستان اقدام شود .هر چند که ممکن است این کار دارای نواقص زیادی باشد ولی شامل اطلاعات پایه ای از معماری سنتی این منطقه خواهد بود .در این تحقیق معرفی آب انبارها، کاروانسراها، بناهای مذهبی و خانه های شاخص تاریخی منطقه با ذکر ویژگی های معماری و موقعیت آن و همچنین در خصوص شکل گیری و سابقهی تاریخی این شهر مطالبی ارائه شده است .در نهایت نیز تغییرات پیش آمده در این شهر در دوره های اخیر ، تعامل و آسایش اجتماعی موجود در معماری این شهر ، الگوهای رایج معماری این شهر و برخی از آداب و رسوم گذشته و امروز ساکنین این بافت تاریخی بررسی گردیده است