بنیاد ایرانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
۱۳۹۰
۲۰۳ص.: جدول
000
کتابنامه:ص. ۱۰۲-۳۰۲
قف، نهاد مدنی مردمی و خودجوشی است که در همیشه تاریخ ایران و حتی پیش از ورود اسلام حضور داشته است. این پژوهش، درصدد غبارروبی از چهره درخشان وقف برای حضور دوباره در همۃ عرصههای بازسازی ایران است در این پژوهش اسنادی، موضوع وقف شناسایی کامل، و احوال تاریخی آن بازشناسی شده، پس از طرح انواع اوقاف ثبت شده پس از بهمن1357 ، آمار خام ارایه شده از سوی سازمان اوقاف بازپروری شده و کمیتها و کیفیتهای استخراج شده از آن، پس از تهیه جدولهای متناسب تحلیل شده است .گام بعدی، بررسی ساختار اداری سازمان اوقاف و نیز قوانین و مقررات مربوط به وقف بوده و سپس ردپای وقف در مطبوعات جمهوری اسلامی جستوجو شده، آنگاه آسیبهای فراراه وقف و نیز پیشنهادهای دیگران و خود پژوهشگر برای ارتقای جایگاه وقف در همه عرصهها برشمرده شده است به رغم والایی نقش وقف در تاریخ تمدن ایران، پاسخ پرسش اصلی این پژوهش - آیا وقف پس از انقلاب اسلامی در جایگاه سزاوار خود قرار گرفته است - ، قاطعانه و بی تردید، نه است .وقف پس از انقلاب اسلامی هنوز در جایگاه سزاوار خود ننشسته است؛ ساختار سازمان اوقاف و قوانین و مقررات مربوط به وقف هنوز با ماموریتهای مهم و آینده این سازمان متناسب نیست؛ آمار ثبت شده اوقاف، روندی ایستا دارد؛ و نیات واقفان، ادامه نیات پیشین است.از این رو باید با شناخت و حذف آسیبهای فراراه وقف، در راه ارتقای وقف از طریق پیش گرفتن همۃ راههای اعتمادسازی و افزایش بهرهوری و پیراستن چهرۃ زیبای وقف از غبار غفلت و رکود پا گذاشت و با همۃ توان کوشید تا وقف باز نقشی شایسته در بازسازی ایران بیابد