دانشگاه تهران. دانشکده الهیات و معارف اسلامی
۱۳۷۴
الف، ۳۲۸ص
کتابنامه
دف پژوهش بررسی تطبیقی انسان شناسی دینی میباشد. پژوهشگر انسان شناسی دینی را با مقایسه تطبیقی ادیان بر پایه رابطه انسان با خدا بررسی کردهاست. و از دیدگاه دین بودا، مزدا ، هندو، یهودیت، مسیحیت ماهیت انسان و نمود پیدایش آدمی، وضع آرمانیو نهایی آدمی و غایت شناسی آدمیان را در زمان رستاخیز مطرح و به مواضع ادیان در زمینه آفرینش، مرگ ، جسم و جان، حیات و شعور، جبر و اختیار از دیدگاه انسان شناسی فلسفی پرداخته است. در این بررسی ادیان مورد نظر عموما نیروهای گوناگون سازنده انسان را می پذیرند و در همه ادیان مرگ جدایی جان از تن و حیات پیوند نفس با جان بعنوان یک کلیت گزارش شده است. تاکید دین ها بر جنبه درونی انسان و روح و نفس است که فناناپذیر است و هسته و معنای بیشتر ادیان نحوه ارتباط خدا و انسان است. دینهای هندو، بودا، مزدا، مسیحیت و یهود وجود انسان را یر پایه دو عامل مادی و غیر مادی یا تن و روان ، جان یانیرو، نفس و حیات مطرح میکنند. نهایت اینکه انسان شناس دینی آدمی را در دو پایگاه کاملا متباین قرار میدهد . از یک سو انسان را ناچیز و هیچ و از سوی دیگر عظیم و بی نهایت قلمداد میکند
تحقیق تطبیقی در انسان شناسی پنج دین بزرگ(یهود، مسیحیت، مزداپرستی، هندوئی و بودایی)