دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
۱۳۶۷
۱۷۶ ص
کتابنامه
دف پژوهش بررسی خانقاه و زندگی و آداب و رسوم در آن است. این پژوهش با روش مطالعه کتابخانهای و بر اساس روتین عرفانی عوارف المعارف (اثر شیخ شهاب الدین سهروردی) و اوراد الاحباب و خصوص الاداب (اثر ابوالمفاخر یحیی با خزری) انجام شده است. یافتهها نشان میدهد که از زمان پیدایش تصوف جایگاههای مخصوصی برای عبارت و سکونت صاحبدلان و خود دشته که از اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم اطلاق واژه خانقاه به این امکنه متداول گردیده است. خانقاه مکان مقدسی محسوب میشده و زیستن در آن مستلزم رعایت آدابی بوده است و به لحاظ تبرک با مسجد برابر بوده است. خدمت در این مکان از ارزش خاصی برخوردار بوده و آن را فوق عبارت به حساب میآوردند. در عوارف، سهروردی معارف ذوقی اهل طریقت را با رسوم و قواعد اهل شریعت در هم آمیخته و اثر خود را به نقل احادیث و آیات مزین ساخت او را الاحباب به شرح اوراد و عبادات و اساس امور مرید و شجره فرقه و قطعات مراتبه پرداخته و جلد دوم آن که فصوص الاداب است متضمن آداب صفویه، عقاید، اخلاق، طرز معاشرت و لباس، سماع و صحبت و شرایط شیخ و مرید، آداب خدام در انواع خدمات، عمام و آداب مسافرت و خلوت و ترتیب ریاضت و مجاهدت است
خانقاه و زندگی در آن بر اساس عوارف المعارف و اوراد الاحباب