دف پژوهش بررسی نقش موقعیت جغرافیایی در سیاست خارجی ایران طی سالهای ۷۵۳۱-۰۲۳۱ است. روش پژوهش تاریخی است. یافتهها نشان میدهد محقق ت╩ثیر شاخصهای موقعیت جغرافیایی (همسایگی با شوروی و عراق، دسترسی به آبهای آزاد بینالمللی دریای عمان و اقیانوس هند، واقع شدن در مناطق استراتژیک جهان مثل خاورمیانه، خلیج فارس، تنگه هرمز و دارا بودن رودخانه مرزی بینالمللی قابل کشتیرانی یعنی اروند رود) را در شاخصهای سیاست خارجی ایران (عضویت در پیمانهای نظامی بغداد، سنتوی بعدی، اجرای سیاستهای غرب در ژاندارمری منطقه و روابط با عراق) مورد بررسی قرار میدهد. پژوهش حاضر نشان میدهد که موقعیت جغرافیایی، خواهناخواه واقعیت خود را بر سیاست خارجیها تحمیل خواهد کرد. لکن در دوره پهلوی دوم این واقعیت به بدترین و پر هزینهترین شکل ممکن تجلی یافت زیرا او از درک نحوه استفاده مطلوب از موقعیت جغرافیایی ایران عاجز بود تاریخ چند قرن اخیر ایران و محدوده زمانی این پژوهش (۷۵۳۱-۰۲۳۱) گواهی میدهد که موقعیت جغرافیایی ایران به گونهای است که همیشه مورد طمع ابرقدرتها و قدرتهای بزرگ بوده است و خواهد بود
موقعیت جغرافیایی و سیاست خارجی ایران: ۷۵۳۱-۰۲۳۱