دف پژوهش شناخت بناهای مذهبی استان چهامحال و بختیاری از آغاز دوره صفویه تا پایان دوره قاجاریه است. روش پژوهش پیمایشی با ابزار مشاهده و کتابخانهای است. یافتهها نشان میدهد که بناهای مذهبی به دو بخش مساجد و امامزادهها یا بقاء متبرکه تقسیم میشوند. از مساجد قدیمی استان مسجد اتابکان (امام صادق(ع)) در شهرکرد بررسی شده که این بنا به صورت سرپوشیده و بدون حیاط باز ساخته شده است. از مساجد دوران صفویه مسجد جامع روستای نقنه از توابع شهرستان بروجن است که در کنار بنای امامزاده محمداکبر(ع) احداث شده و در دوره افشاریه مسجد جامع شهرکیان و در دوره قاجاریه مسجد جامع شهرکرد، مسجد جامع روستای چاشتر، مساجد جامع بروجن بررسی شده است. در مورد امامزادهها و بقاء متبرکه مساله قابل ذکر عدم وجود سندیت معتبر برای بقاء متبرکه است که همگی فاقد تذکره و شجرهنامه میباشند و در این بررسی آن تعداد از بقاء مورد بحث قرار گرفتهاند که دارای اثر معماری قابل توجه بودهاند. در دوره قاجار توجه به احداث بناهای مذهبی بیشتر بوده و بناهای تاریخی مربوط به دورههای قبل نیز مرمت و بازسازی شده است. مساله قابل توجه، بیپیرایگی و بیآلایشی اینگونه بناهاست که اکثر آنها عاری از هرگونه تزئین است و این ناشی از عدم توان مالی و عدم دسترسی به استادکار و مصالح لازم است
شناخت بناهای مذهبی استان چهارمحال و بختیاری