دف پژوهش بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی از بعد از استقلال جمهوریهای این منطقه (ترکمنستان، قزاقستان، تاجیکستان، ازبکستان و قرقیزستان) است. روش پژوهش کتابخانهایست. یافتهها نشان میدهد جهتگیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در جهت کاهش تنش و حفظ ثبات منطقه بوده است و بدین منظور برای حل مسائل منطقه و دستیابی به تعادل در منافع و نزدیکی کشورهای منطقه به ج. ۱۰۱ و کمک برای رفع معضلات اقتصادی، اجتماعی آنها دست به برقراری روابط و همکاری دوجانبه و چندجانبه نموده است و با استفاده از امکانات مواصلاتی - تجارتی خود امکان دستیابی این کشورها به آبهای آزاد و بازارهای بینالمللی را فراهم نموده است. اما ایران جهت پیشبرد اهداف و منافع ملی خود در منطقه مواجه با دو دسته از چالشهای موجود در منطقه است: ۱) مشکلات اقتصادی، سیاسی و اختلافات قومی و غیره که جمهوریهای منطقه با آنها دست به گریبان هستند؛ ۲) تلاش کشورهای دیگر اعم از کشورهای منطقه و یا خارج منطقه جهت نفوذ هر چه بیشتر در آسیای مرکزی که از میان آنها سیاست امریکا، روسیه و ترکیه و تقابل آن با سیاست خارجی ج. ۱۰۱ در منطقه از اهمیت ویژهای برخوردار است
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی