دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
۱۳۷۴
۱۶۱ ص
کتابنامه
دف پژوهش بررسی جنگ و جنگاوری در عهد هخامنشیان است. روش پژوهش تاریخی است. یافتهها نشان میدهد که با سقوط ماد و تشکیل سلسله هخامنشی در طی جنگهای لیدی، شهرهای یونانی آسیای صغیر و بابل تسخیر شدند. از علل پیروزی سپاه ایران بهرهگیری از مشاوران و اخذ تصمیمات به موقع است. در عهد کمبوجیه مصر بدلیل برتری و روحیه قوی سپاه ایران و فرماندهی کم تجربه مصر فتح شد. داریوش بعد فتوحاتی در جنوب شرق آسیا و سرکوب شورشها به قوم سکا حمله کرد که توفیقی نداشت. آغاز جنگهای ایران و یونان مربوط به این دوره است. در عهد خشایارشاه نبردهای چندی با یونان انجام شد. شکست ایران به ناهمگونی سپاه ضعف جنگ تن به تن و نیروی دریایی ایران مربوط است. اتحادیه دلس در عهد اردشیر اول بوجود آمد. نقش باگواس در سلطنت داریوش سوم با اهمیت بود. با حمله اسکندر هخامنشیان منقرض شدند. اختلاف نظر و تزلزل فرماندهان، فرارهای به موقع داریوش سوم، بکارگیری مزدوران یونانی و عدم تاکتیکهای صحیح جنگی باعث شکست ایران شد. سپاه در دوره هخامنشی بر اساس نظم سپاه که مشتمل بر آموزش نظامی، تدابیر جنگی و اهمیت نظم میشده، به ۲ نیروی اصلی تقسیم میشده است: ۱) نیروی زمینی - در تقسیمات پیاده نظام سپاه جاوید و گارد سلطنتی حائز اهمیت بودند. سواره نظام به گروههای اسب سواران، شتر سواران، ارابهرانان و گردونههای جنگی تقسیم میشده است؛ ۲) نیروی دریایی - بطور کل ضعیف و تنها سران آن ایرانی بودند. آلات رزمی شامل آلات تهاجمی و دفاعی بوده که نام اغلب آنها در اوستا آمده است