ارزیابی احتمالاتی قابلیت اطمینان سازههای فضایی در محیط کارکردی با لحاظ کردن فیزیک خرابی مسئله :مطالعه موردی رشد خستگی
[پایاننامه]
/سعید کیاد
: مهندسی مکانیک
، ۱۳۹۴
۹۲ ص
چاپی - الکترونیکی
کتابنامه در آخر پایان نامه
کارشناسی ارشد
مهندسی هوافضا- سازههای هوافضایی
۱۳۹۴/۱۱/۰۰
صنعتی سهند
تحلیل قابلیت اطمینان برای سیستمهای فضایی یکی از ضروری ترین موارد مورد نیاز است؛ چرا که سیستمهای فضایی در صورت خرابی، دارای دسترسی بسیار محدود، سخت و همچنین تحمل هزینهی بسیار سنگینی خواهد بود .از دیگر سو، شکست سازههای فضایی در اثر خستگی یکی از دلایل رایج خرابی این سازهها است .طبیعت تصادفی پدیدهی خستگی، بهتدریج سمتوسوی مطالعات در این حوزه را به سمت مدلهای احتمالی برای مدلسازی نرخ رشد ترک خستگی سوق میدهد .این خصوصیت ذاتی مکانیزم خستگی، منجر به بروز عدم قطعیت در دادهها و پیچیدگی در پیشبینی عمر خستگی میشود .بدین منظور، در این مطالعه تحلیل قابلیت اطمینان سازههای فضایی با تمرکز بر روی تحلیل خستگی این سازهها صورت گرفته است .برای این منظور در ابتدا تحلیل قطعی خستگی سیستمهای فضایی) ماهواره (واقع در مدار سطح پایین (LEO) از جنس آلومینیوم ۲۰۲۴ با استفاده از مدلهای ارائه شدهی رایج تحت بارگذاری متناوب با دامنهی ثابت و متغیر صورت گرفته است .دلیل انتخاب این آلیاژ آلومینیوم کاربرد وسیع آن در ساخت بدنهی ماهوارهها است .گرچه هیچ یک از مدلهایی که تاکنون برای رشد ترک خستگی پیشنهاد شدهاند، مدل جامع و دقیقی برای توصیف رشد ترک خستگی نیستند، با این حال این مدلها، اساسیترین ابزار برای بیان دانش موجود دربارهی خستگی محسوب میشوند .در این مطالعه مدلهای خستگی واکر و فرمن به دلیل انطباق مطلوب با نتایج تجربی مورد استفاده قرار گرفتهاند .در حالت بارگذاری با دامنهی متغیر به علت وجود منطقهی پلاستیک در نوک ترک، میزان اضافه بار در نرخ رشد ترک خستگی تأثیرگذار خواهد بود که در این مطالعه برای لحاظ کردن این تأثیر از مدل تأخیر انداز ویلر استفاده شده است .شبیه سازی قطعی با استفاده از نرم افزار MATLAB انجام شده و نتایج با نرم افزار AFGROW مقایسه شدهاند که تطابق خوبی مشاهده شد .همانطور که قابل پیش بینی بود استفاده از روش تأخیر انداز ویلر موجب افت نرخ رشد ترک خستگی نسبت به حالت بدون در نظر گرفتن روش ویلر شد .در تحلیل احتمالاتی رشد ترک خستگی ابتدا تحلیل عدم قطعیت با استفاده از روش شبیهسازی مونت کارلو صورت گرفته است که مشاهده شد با افزایش طول ترک، عدم قطعیت محاسبات قطعی رو به افزایش میرود .همچنین برای بارگذاری با دامنهی ثابت و دامنهی تنش یکسان ولی با نسبت تنشهای متفاوت، افزایش نسبت تنش موجب افزایش عدم قطعیت دادههای تحلیل قطعی میگردد .در تحلیل قابلیت اطمینان از روش ضرب کردن فاکتور احتمالاتی استفاده شده است که اساس این روش برپایهی ارائهی مدلهای احتمالاتی است که بدین منظور از مدلهایی بر اساس فیزیک مسئله و مدلهایی بر اساس برازش منحنی دادههای تجربی استفاده شده است .همچنین در این مطالعه برای اولین بار مدل احتمالاتی جامع و کامل برای بارگذاری با دامنه متغیر با اضافه بار و تحت بار و تأثیر مدل تأخیر انداز ویلر پیشنهاد شده است