بررسی تاثیر پارامترهای جوشکاری بر میزان هیدروژن قابل نفوذ در فرایند جوشکاری با الکترود توپودری FCAW))
[پایاننامه]
/مهدی امامقلی
: دانشکده مهندسی مواد
، ۱۳۹۱
۸۴ ص
چاپی - الکترونیکی
کتابنامه در آخر پایان نامه
کارشناسی ارشد
مهندسی مواد
دانشگاه صنعتی سهند
یکی از مهمترین چالشها در جوشکاری فولاد کاهش میزان هیدروژن ورودی به ناحیه جوش است .ورود هیدروژن به فلز جوش و ناحیه متاثر از حرارت فولادها موجب ایجاد تردی و ترک هیدروژنی در این نواحی میگردد که منجر به انهدام و شکست سازههای جوشکاری شده میشود .این معضل زمانی تشدید میشود که فولاد جوشکاری شده دارای استحکام بالایی بوده و ریزساختار آن مستعد این نوع ترک باشد .استفاده از فولادهای استحکام بالا در سازههای دریایی و کشتی سازی به دلیل کاهش وزن و هزینهها مورد توجه قرار گرفته است .از این رو آگاهی از عوامل موثر بر میزان هیدروژن ورودی و نوع تاثیر آنها میتواند مهندسین جوشکاری را جهت کاهش پتانسیل ورود هیدروژن به ناحیه جوش یاری رساند .در این تحقیق سعی شده که تاثیر متغیرهای ولتاژ جوشکاری، بیرونزدگی الکترود و ترکیب گاز محافظ بر میزان هیدروژن قابل نفوذ فلز جوش حاصل از فرایند جوشکاری با الکترود توپودری Fluxofil ۴۲LT ساخت شرکت اورلیکون که یکی از پرکاربردترین الکترودهای مورد استفاده در صنایع دریایی است، طبق استاندارد ISO ۳۶۹۰ و به روش جیوهای اندازهگیری شود .آزمایشات طبق روش تاگوچی و با استفاده از آرایه ۹L آن انجام گرفت .از نتایج به دست آمده مشخص شد که با افزایش ولتاژ از ۲۵ ولت به ۲۸ ولت و سپس به ۳۱ ولت به ترتیب برای هر سطح هیدروژن قابل نفوذ از ۰/۶۲۸ به ۰/۸۱۶ و سپس به ml/۱۰۰g ۱/۱۷۷ افزایش مییابد .همچنین با تغییر میزان گاز CO۲ در گاز محافظ از ۰ به ۵ و ۲۵ درصد مقادیر هیدروژن قابل نفوذ از ۰/۹۹۹ به ۰/۸۷۶ و سپس ml/۱۰۰g ۰/۷۴۶ کاهش یافت .نتایج آزمایشات نشان داد که افزایش بیرونزدگی الکترود تاثیر محسوسی بر میزان هیدروژن قابل نفوذ ندارد