کنگره بزرگداشت سرداران و بيست و سه هزار شهيد استان اصفهان- مجموعه آثار
۴۴
نويسنده در مقدمه نکاتي چند را درباره اهداف عراق از اعلام نکردن اسامي اسراي ايراني برشمرده است و هدف خود را از بازگو کردن حقايق تلخ و اسفباري که از سوي دشمنان بر اسيران مظلوم و بي گناه تحميل شده است ذکر مي کند. خود او در سال 1365 عازم جبهه شده در دارخوئين آموزش مي بيند و در گروه غواصي/تخريبچي جاي مي گيرد و در عملياتي در ساحل جزيره بلجائيه همراه 40 رزمنده ديگر اسير مي شود. اين اسرا در پادگاني در استان صلاح الدين، تحت حفاظت شديد، اسکان داده مي شوند. رفتار عراقي ها با اسرا و ضرب و شتم و شکنجه هاي فراوان، نبودن بهداشت در اردوگاه و عدم وجود امکانات رفاهي مقرر بيان شده است. او روحيه مقاوم و ايمان بالاي اسرا را شرح داده و از مقاومت آن ها و درس هايي که اسرا طي دوره اسارت آموخته اند سخن گفته است. در نهايت نيز شرحي از نحوه آزادي اسرا پس از امضاي قطعنامه 598 و بازگشت آزادگان گرامي به وطن داده است.