Savaş edebiyatı savaş dönemlerinde üretilen edebî eserleri kapsamaktadır. Savaş dönemlerinde basın ve matbaa imkânlarını kullanarak üretim gerçekleştiren savaş edebiyatının sözlü ürünleri ise yazılı kaynaklara geçtiği ölçüde saptanabilmektedir. Savaş edebiyatının temel fonksiyonları kamuoyunu savaş için ikna etmek, savaş seferberliğini zihinsel düzlemde desteklemek, devlet-toplum ilişkilerini savaş dönemlerinin ortak paydada buluşturan atmosferinden hareketle yeni baştan üretmek, olağanüstü savaş koşullarının alıcı ve açık sosyal psikolojisinden yararlanarak ulusal kimlik inşasına koyulmak, savaşma azmini sürdürecek toplumsal iklimi yaratmak ve kolektif bilinci savaşa dönük amaçlar doğrultusunda biçimlendirmek şeklinde özetlenebilir. Savaş edebiyatının söz konusu hedeflerine erişmek için kullandığı anahtar kavram ise propagandadır. Bu yönüyle savaş propagandası ve savaş edebiyatı kavramları birbirinden ayrılamaz niteliktedir. Nitekim çalışmamızda Geç Osmanlı Dönemi (1828-1912) savaşlarında yazılı -ve yazılı kaynaklara geçtiği ölçüde sözlü- Türkçe savaş propagandası ve edebiyatı faaliyetleri incelenecektir. Bu bakımdan 1828-29 Osmanlı-Rus Harbi, Kırım Harbi (1853-56), 93 Harbi (1877-78), Teselya Savaşı (1897) ve Trablusgarp Savaşı'nda (1911-12) Osmanlı savaş propagandası dinamiklerinden hareketle Türkçe savaş edebiyatı irdelenerek söz konusu savaşlarda propaganda ile edebiyatın kesiştiği noktalar ve edebiyatın propaganda amacıyla kullanımı açığa çıkarılacaktır.