Bu çalışmada, hicrî II. asrın önemli muhaddis fakihlerinden ve medâru'l-isnâdın kendisinde sona erdiği tavsif edilen Abdurrahman b. Mehdî el-Ezdî el-Lü'lüî'nin hayatı ve hadis ilmindeki yeri ele alınmıştır. İbn Mehdî, Basra'da doğup büyümüş, ilim öğrenmek amacıyla Hicaz coğrafyasına gitmiş, orada Süfyân es-Sevrî, Mâlik b. Enes, Muâviye b. Sâlih, Süfyân b. Uyeyne gibi muhaddislerden hadis almıştır. Ayrıca burada, Muhammed b. İdrîs eş-Şâfiî ve Hanefî fakihlerinden Muhammed b. Hasan eş-Şeybanî ile de ilmî alış-verişte bulunmuştur. İbn Mehdî, hicrî II. asır Medîne, Basra ve Bağdat'ında birçok muhaddisle yakın ilişki kurmuş, bazılarına hocalık, kimilerine ise talebelik yapmıştır. İbn Mehdî, mezkûr şehirlerde mevcut olan hadis meclislerinde rivayette bulunmuştur. Ayrıca o, farklı tarihlerde hadis halkaları tertip etmek suretiyle Malik b. Enes'in Muvatta'ı ile Yahya b. Saîd el-Kattân'ın el-Musannef'ini talebelerine rivayet etmiştir. Basra'da kâdılık yapmak suretiyle Mâlik b. Enes'in mezhebi esasında ilk fetvada bulunmuştur. Hayatını hadis rivayeti ile ricâlin durumlarını araştırmaya adayan İbn Mehdî, 198/813-14 yılında Basra'da vefat etmiştir. "Seyyidü'l-huffâz", "imâm", "fakîh" ve "cihbiz" gibi en yüksek ilmî rütbe ile nitelenen İbn Mehdî, hadis rivayet ve rical değerlendirme tarihindeki önemli yerini almıştır.