عنوان

Evaluation of the Anti-Depressant potential of Glatiramer Acetate Using Social Isolation Animal Model,ارزیابی اثرات ضد افسردگی داروی گلاتیرامر استات با استفاده از مدل ایزوله شدن اجتماعی در موشهای سوری نر

95892P

انگلیسی

Evaluation of the Anti-Depressant potential of Glatiramer Acetate Using Social Isolation Animal Model

ارزیابی اثرات ضد افسردگی داروی گلاتیرامر استات با استفاده از مدل ایزوله شدن اجتماعی در موشهای سوری نر

[Dissertation]

Sanusi Andah Salihu

سانوسی اندا سالیحا

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

2020

70p

Masters degree

کارشناسی ارشد

Toxicology

سم شناسی

Objective: Major depressive disorder (MDD) is a debilitating disorder which has adverse effects on mood, memory and overall quality of life of its patients. In this research, we investigated the anti-depressant potential of Glatiramer acetate (GA), a drug used in the management of relapsing remitting multiple sclerosis (RRMS). The therapeutic outcome of treatment using GA showed that it had several effects on cytokine and BDNF regulation which prompted our research. The anti-depressant screening was done using the standard acute screening for anti-depressant activity and chronic screening with social isolation animal modelMethod: The acute anti-depressant screening was carried out using the tail suspension test and forced swim test and the positive result obtained from this test prompted the next phase of the experiment. The chronic study was conducted using the social isolation mice model, where the mice were reared in two groups, social and isolated for two weeks, after which treatment with 0.5mg/kg, 1.0mg/kg and 2.0mg/kg of GA were administered. After 14 days of treatment, five behavioral tests; open field test (OFT), forced swim test (FST), elevated plus maze (EPM), passive avoidance test (PAT) and tail suspension tests (TST) were carried out and the immediately after the mice were sacrificed by cervical dislocation and the whole brain samples and hippocampal tissues were collected for histopathology studies and western blotting for BDNF expression determination respectively. Result: All data was analyzed using t-tests and one-way analysis of variance (ANOVA) on graph prism software. Our results for the acute test showed that GA reduced the immobility time in both TST and FST, which served as a positive indication of anti-depressant potential. In the chronic study, the results of the behavioral test showed that chronic administration of GA caused a reduced immobility time in the FST, exploration activity of the mice was increased in the OFT, the time spent in open arms and number of entry into open arms increased in the elevated plus maze test, memory and learning showed significant improvement via the passive avoidance test and chronic administration of the drug had no significant effect on the immobility time during the TST. The histopathology studies revealed no significant difference between the respective groups and the BDNF determination revealed that GA administration resulted in lower BDNF levels. Conclusion: The trends observed in the behavioral test were consistent with other studies which shows that GA has anti-depressant potentials. The BDNF result which showed reduced BDNF levels in the treated mice is one in a growing list of reports which suggests that BDNF has the reversed role in major depressive disorder.

مقدمه و اهداف: اختلال افسردگی عمده نوعی اختلال ناتوان کننده است که تأثیرات نامطلوبی بر خلق و خو ، حافظه و کیفیت زندگی بیماران دارد. در این تحقیق ، ما به بررسی اثرات ضد افسردگی گلاتیرامر استات ، دارویی که در درمان عود مجدد بیماری مولتیپل اسکلروز (RRMS) استفاده می شود ، پرداختیم. مواد و روشها: تستهای رفتاری برای بررسی اثرات حاد ضد افسردگی با استفاده از تست تعلیق دم و تست شنای اجباری انجام شد و نتیجه مثبت حاصل از این آزمایشات نشان داد که این دارو دارای خاصیت ضد افسردگی می باشد. مرحله بعدی این مطالعه، بررسی اثرات این دارو در افسردگی مزمن با استفاده از مدل ایزوله کردن اجتماعی موشهای سوری انجام شد ، موشها به مدت دو هفته در دو گروه اجتماعی و ایزوله قرار داده شدند و سپس به مدت دو هفته با دوزهای مختلف داروی گلاتیرامراستات ( 5/0، 1 و 2 میلی گرم بر وزن موش) تحت درمان قرار گرفتند. پس از 14 روز درمان ، پنج آزمایش رفتاری. تست میدانی باز (OFT) ، تست شنا اجباری (FST) ، EPM ، تست اجتناب غیرفعال (PAT) و تست تعلیق دم (TST) انجام شد. بعد از آخرین تست رفتاری، موشها نخاعی و کشته شدند. نمونه هاي كامل مغز و بافت هاي هيپوكامپ به ترتيب براي مطالعات هيستوپاتولوژي و وسترن بلات براي تعيين بيان BDNF جمع آوري شدند. نتایج: نتایج ما برای تست حاد نشان داد که GA زمان تحرک را در TST و FST کاهش می دهد ، که به عنوان یک نشانه مثبت از اثرات ضد افسردگی این دارو است. نتایج آزمایش رفتاری نشان داد كه تجویز مزمن GA باعث كاهش زمان عدم تحرك در FST ، فعالیت جستجوگری موشها در OFT و در تست EPM، زمان گذر و تعداد ورود به بازوی باز نیز افزایش یافته است. در ارزیابی حافظه و یادگیری از طریق تست اجتناب غیرفعال، بهبود معنی داری در گروه مصرف کننده دارو دیده شد. در تست TST، مصرف مزمن دارو تأثیر معنی داری بر زمان بی حرکتی نداشت. مطالعات هیستوپاتولوژی تفاوت معنی داری بین گروه های مربوطه نشان نداد و تعیین BDNF نشان داد که داروی GA منجر به کاهش سطح BDNF در بافت هیپوکامپ مغز شده است. نتیجه گیری: روند مشاهده شده در آزمون رفتاری با مطالعات دیگر سازگار است که نشان می دهد GA پتانسیل های ضد افسردگی دارد. نتیجه BDNF که نشان دهنده کاهش سطح BDNF در موشهای تحت درمان است ، هم راستا با گزارشهایی است که نشان می دهد BDNF نقش معکوس در اختلال افسردگی اساسی دارد.

انزوای اجتماعی

Social isolation

a06

a06

MDD

Major depressive disorder

Glatiramer acetate

GA

behavioral tests

BDNF

relapsing remitting multiple sclerosis

RRMS

اختلالات افسردگی

گلاتیرامر استات

تستهای رفتاری

ضد افسردگی

anti-depressant screening

, Author

, Author

, Thesis advisor

, Thesis advisor

, Thesis advisor

, Thesis advisor

Andah Salihu, Sanusi

اندا سالیحا، سانوسی

Ghazi-Khansari, Mahmoud

قاضی خوانساری، محمود

Shaffaroodi, Hamed

شفارودی، حامد

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

ایران

20230524

1995F

p

TL

276903

a

Y