بررسی رضایت شغلی و ارتباط آن با محتوای شغلی در رزیدنت های دانشگاه علوم پزشکی تهران سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱
[پایان نامه]
روزبه درویشی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۵۱ص
دکتری پزشکی عمومی
۱۴۰۱/۱۱/۰۸
۱۸
زمینه: رضایت شغلی بر بسیاری از ویژگی های رفتار فردی و عملکرد سازمان تاثیر میگذارد، باعث افزایش بهره وری میشود، تضمین کننده سلامت فیزیکی و ذهنی فرد میباشد و موجب ارتقای روحیه فرد و کاهش تشویش، غیبت کاری، تاخیر درکار و ترک خدمت می شود.یکی از عوامل مؤثر در رضایت شغلی، محتوای شغلی اسـت. کارکنـان عمدتاً به دنبال شغلی هستند که متناسب با توانایی ها و علایق آنها باشد. مسؤولیت انجام کار به طور کلی به عهده ی خودشان باشد و برای انجام آن از اختیارات کافی برخوردار باشند .امروزه یکی از دغدغه های اصلی نظام پزشکی که بخش قابل توجهی از زمان و هزینه سازمان و مدیریت را به خود اختصاص می دهد، مسائل و مشکلات مربوط به رزیدنت های پزشکی می باشد، مسائل و مشکلاتی که در حوزه عدم تعامل، تعارض، تخلف، تاخیر، بی تفاوتی، نارضایتی و عدم دلبستگی و پیوستگی با سازمان است.اهداف: تعیین رضایت شغلی و ارتباط آن با محتوای شغلی در رزیدنت های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1400-1401روش اجرا: این مطالعه به صورت مقطعی(توصیفی-تحلیلی) بوسیله پرسشنامه بر روی 146 نمونه تصادفی ساده از میان دستیاران پزشکی بیمارستان های امام، شریعتی و سینا استان تهران در سال 1400-1401 با دامنه اطمینان 95% و بررسی ارتباط میان مولفه های دموگرافیک و محتوای شغلی با رضایت شغلی با در نظر گرفتن سطح خطا 5% انجام شده است.نتایج: در این مطالعه میانگین رضایت شغلی 50 درصد (متوسط)و میانگین محتوای شغلی نیز 50 درصد بوده است. اگرچه میان رضایت شغلی و سن و جنس و تعداد فرزندان دستیاران ارتباط معنا داری یافت نشد، مشخص شد که ارتباط معناداری میان رضایت شغلی و رشته رزیدنتی( p value = 0.013)، سال رزیدنتی (p value = 0.002)و تعداد کشیک در ماه(p value = 0.001) وجود دارد. همچنین ارتباط میان رضایت شغلی و محتوای شغلی نیز معنا دار بوده است(p value = 0.017). دستیاران چشم پزشکی و پوست و طب فیزیکی با بالاترین رضایت شغلی، و رزیدنت های رشته های مبتنی بر جراحی(جراحی عمومی، نوروسرجری و ارتوپدی) با کمترین رضایت شغلی به ترتیب پایین ترین و بالا ترین فشار روانی و اجتماعی را تجربه میکنند.نتیجه گیری: رضایت شغلی در رزیدنت ها از طریق بهبود محتوای شغلی به خصوص در زمینه های حمایت اجتماعی و بار روانی و همچنین کاهش تعداد کشیک ها قابل افزایش میباشد.