عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۸۸۷۸پ
فارسی
بررسی اثرتجویز داروهای DPP4 inhibitor همراه با انسولین در مقایسه با رژیم انسولین به تنهایی بر روی Glycemic variability در مدیریت بیماران دیابت نوع 2 بستری در بیمارستان در شرایط غیر ICU : مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز
[پایان نامه]
شیوا عابدین زاده
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۵۲ص.
دکتری پزشکی عمومی
۱۴۰۱/۱۱/۰۳
۱۸
بیان مسئله: هایپرگلایسمی در بیماران بستری در بیمارستان با مرگ و میر بالاتر و طول مدت بستری بیشتر همراه است. میزان بالای عفونت بیمارستانی مشاهده شده در بیماران دیابتی با کنترل گلوکز ضعیف نشان می دهد که هایپرگلایسمی ممکن است خود یک عامل خطر مستقل برای ایجاد عفونت باشد. Glycemic variability (GV)که به نوسانات سطح قند خون اشاره دارد ، معنای وسیع تری نسبت به قند خون دارد زیرا دوره های هایپرگلایسمی و هایپوگلایسمی را نیز شامل می شود، از این رو ، به حداقل رساندن GV می تواند از وقایع قلبی عروقی در آینده نیز جلوگیری کند. دستورالعمل های فعلی ، رژیم های انسولین basal-bolus را به عنوان استاندارد مراقبت برای مدیریت بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 توصیه می کنند .اما رژیم های انسولین basal-bolus نیاز به تزریق های متعدد انسولین دارند و ممکن است با خطر هایپوگلایسمی همراه باشد. در میان داروهای anti-hyperglycemic خوراکی ، مهارکننده های DPP4 به دلیل خطر کمتر هایپوگلایسمی و تحمل خوب ، جایگزین خوبی برای استفاده در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بستری در بیمارستان، هستند و همچنین به طور قابل توجهی GV را در بیماران دیابت نوع 2 در مقایسه با سایر داروهای خوراکی کاهنده قند خون کاهش می دهند. در سال های اخیر علاقه به یافتن روش های درمانی جایگزین برای انسولین در بیمارستان وجود داشته است. این مطالعه بررسی سیستماتیک و متاآنالیز آزمایشات بالینی منتشر شده با استفاده از مهار کننده های DPP4 برای کنترل قند خون در بیماران با شرایط غیر وخیم بستری در بیمارستان است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیب این داروها با انسولین پایه یا مکمل در مقایسه با رژیم انسولین basal-bolus بر روی GV در بیماران دیابت نوع 2 بستری در بیمارستان در شرایط غیر ICU می باشد.روش انجام: ابتدا یک سرچ سیسماتیک با استفاده از کلیدواژگان ( sitagliptin, vildagliptin, linagliptin, gemigliptin, canagliptin, teneligliptin alogliptin, trelagliptin, omarigliptin, evogliptin, gosogliptin, dutogliptin, DPP4 inhibitors, AND, inpatient, inpatients, hospitalization, hospitalized, hospital management ) در سه پایگاه داده pubmed,scopus,embase انجام شد. سپس نتایج سرچ در نرم افزار endnote X9 وارد شده و مقالات تکراری حذف شدند. سپس مقالات مرتبط با معیار های ورود و خروج از مطالعه تطبیق داده شدند.پس از بدست آمدن مقالات PRISMA flow diagramرسم شد. در مرحله بعد داده های مقالات انتخاب شده استخراج و در جدول داده ها قرار گرفتند.آنالیز،بحث و نتیجه گیری مقاله براساس جدول داده ها در نرم افزار Stata انجام شد.یافته ها: شش مطالعه وارد شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که بین گروه مداخله و مقایسه کننده تفاوت معنی داری در میانگین سطح قند خون روزانه، GV، رویدادهای هیپوگلیسمی و شکست درمان وجود ندارد. علاوه بر این، دوز انسولین و تعداد تزریق انسولین در گروه مهارکننده DPP4 به علاوه انسولین در مقایسه با گروه انسولین پایه-بولوس به طور معنی‌داری کمتر بود.نتیجه گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که استفاده از مهارکننده‌های DPP4 همراه با انسولین پایه یا مکمل در بیماران بستری در بیمارستان نسبت به رژیم معمول انسولین پایه-بولوس اثربخشی کمتری ندارد و منجر به کاهش مصرف انسولین و دفعات تزریق می‌شود. این بررسی با تنوع ویژگی‌های بیمار پایه، حجم نمونه کوچک، مدت زمان کوتاه، و فقدان معیارهای ارزیابی پیامد مشخص شده در مطالعات وارد شده محدود شد.
دیابت
Diabetes
قند خون
Hypoglycemia
-- کمبود
a09
a09
a14
a14
دیابت نوع 2
مدیریت بستری
مهارکننده های DPP4
هیپوگلیسمی
انسولین
Glycemic variability
Inpatient management
DPP4 inhibitors
Insulin
، پدیدآور
عابدین زاده، شیوا
، استاد راهنما
، استاد راهنما
، استاد مشاور
، استاد مشاور
ربیع زاده، صغری
منصورنیا، محمدعلی
استقامتی، علیرضا
نخجوانی، منوچهر
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20230213
۲۴۷۷۶
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
