بررسی اپیدمیولوژیک واتیولوژیک بیماران با استاتوس اپیلپتیکوس مراجعه کننده به اورژانس مرکز طبی کودکان طی سال ۹۹
[پایان نامه]
کیمیا نجفی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۵ص.
دکتری تخصصی
بیماری های کودکان
۱۴۰۱/۰۹/۲۰
۱۸
زمینه و هدف: صرع پایدار در طیف وسیعی از نقصهای عصبی دیده میشود و سهم قابل توجهی از اورژانسهای پزشکی سرتاسر دنیا دارد. در بیشتر موارد تشنجها کوتاه هستند و عواقب خاصی را ایجاد نمیکنند با اینحال دستهایی از تشنجها تحت عنوان "صرع پایدار" وجود دارد که میتواند منجر به عواقب طوالنی مدت شود. عوامل و عواقب صرع پایدار در کودکان با بزرگساالن متفاوت است بنابراین در این مقاله به اپیدمیولوژی آن خواهیم پرداخت روش کار: این مطالعه همگروهی در سال ۱۳۹۹ در مرکز طبی اطفال انجام شده. تمام بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان زیر ۱۸ سال با تشخیص تشنج پایدار در این مطالعه وارد شدند. سابقه ابتلا به تشنج در بیمار و بستگان درجه یک و اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیمار ثبت شد.یافته ها: از ۳۶ بیماربا میانگین سنی ۸۰ ماه که وارد مطالعه شدند ۳۸.۹ درصد پسر و ۶۳.۱ درصد دختر بودند. ۷۸درصد تشنج جنرالیزه و ۲۲درصد تشنج کانونی داشتند. در۳۸.۹ درصد از آنها سابقه خانوادگی تشنج وجود داشت و ۶۳.۹ درصد از آنها داروهای ضد تشنج مصرف میکردند. طول مدت تشنج با تعداد داروهای لازم برای کنترل آن و هم چنین سن بیماران رابطه معناداری دارد.نتیجه گیری: شروع سریع دارو با دوز و روش مناسب در کنترل تشنج پایدار اهمیت زیادی دارد. سابقه بیماری نورولوژیک و سابقه تشنج در بستگان درجه یک در بیماران شایع بود. تب شایع ترین علت تشنج پایدار بود. به نظر می رسد هر چه مدت تشنج طولانی تر باشد و دیرتر درمان شروع شود کنترل تشنج سخت تر است و نیاز به داروهای بیشتری می باشد.