عنوان

بررسی ارتباط بین میزان تغییرات زمان اصلاح شده جریان شریان کاروتید (FTC) اندازه گیری شده به روش الکتروکاردیوگرام و داپلر سونوگرافی بر بالین به دنبال کاهش حجم در بیماران تحت دیالیز در بیمارستان های امام خمینی و سینا

۹۸۷۷۴پ

فارسی

بررسی ارتباط بین میزان تغییرات زمان اصلاح شده جریان شریان کاروتید (FTC) اندازه گیری شده به روش الکتروکاردیوگرام و داپلر سونوگرافی بر بالین به دنبال کاهش حجم در بیماران تحت دیالیز در بیمارستان های امام خمینی و سینا

[پایان نامه]

علی خمودی قاضیانی

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۴۰۱

۶۲ص.

دکتری تخصصی

طب اورژانس

۱۴۰۱/۰۹/۳۰

۱۷.۶۰

مبنای بررسی : یکی از شیوه های مطرح شده ارزیابی حجم داخل عروقی اندازه گیری زمان اصلاح شده جریان شریان کاروتید (FTc) به روش سونوگرافی می باشد . هدف از این مطالعه مقایسه نتایج تغییرات (FTc) به دست آمده به روش سونوگرافی که در واقع حاصل عملکرد مکانیکی قلب می باشد ، با تغییرات (FTc) محاسبه شده از طریق کاردیوگرافی که نمایانگر فعالیت الکتریکی قلب است ، در بیماران ESRD که مبتلا به اورلود حجم داخل عروقی هستند و حین دیالیز مایع از آنها گرفته می شود ؛ می با شد . روش انجام : تعداد 77 بیمار مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر ESRD که تحت دیالیز روتین بودند وارد مطالعه گردیدند . حجم برداشت شده از بیماران وهمینطور اندازه -های FTc شریان کاروتید قبل و بعد و حین دیالیز پس از برداشت هر لیتر مایع ، تعداد ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی ارزیابی شدند . تمام اندازه گیری های FTc در وضعیت درازکش انجام گردید . اندازه گیری ها در محاذات لبه تحتانی غضروف تیروئید انجام شد .نتایج : تعداد 77 بیمار مبتلا به بیماری کلیوی مرحله آخر ESRD (20 زن و 57 مرد) با میانگین سنی 48/15±01/55 سال که تحت دیالیز روتین بودند وارد مطالعه گردیدند . میانگین FTc به روش سونوگرافی قبل از شروع دیالیز 38/34 ± 81/326 میلی ثانیه با فاصله اطمینان 95% (96/331 ± 98/319 ) و 41/31 ± 76/312 میلی ثانیه با فاصله اطمینان 95% ( 57/320 ± 22/306 ) به روش کاردیوگرافی بود . ارتباط ضعیفی بینFTc اندازه گیری شده به روش سونوگرافی و کاردیوگرافی قبل از شروع دیالیز دیده شد (007/ 0 = p، 29/ 0 =r ) . پس از پایان دیالیز میانگین FTc به دست آمده به روش سونوگرافی 24/40 ± 24/310 میلی ثانیه و به روش کاردیوگرافی 06/36 ± 39/303 میلی ثانیه حاصل گردید . بین این دو FTc ارتباط آماری ضعیفی وجود داشت (001/ 0 =p ، 37/0 =r ) . همانطور که دیده می شود میانگین FTc در هر دو روش سونو گرافی و کاردیوگرافی با برداشت مایع از بیمار ، بطور معناداری از نظر آماری کاهش یافت . نتیجه گیری : در این بررسی نشان داده شد که با برداشت مایع اضافی از بیماران ESRD زمان اصلاح شده فلوی شریان کاروتید FTc اندازه گیری شده به روش سونوگرافی و کاردیوگرافی هر دو به طرز معناداری از نظر آماری کاهش می یابد ، اگرچه ارتباط آماری ضعیفی بین این دو در پایان دیالیز دیده شد ولیکن مشخص شد تغییرات FTc اندازه گیری شده به روش کاردیوگرافی نیز می تواند همانند روش سونوگرافی در بررسی تغییرات مایع در افراد دچار هیپر وولمی به کار رود . با این وجود تحقیقات بیشتری جهت بررسی اهمیت تغییراتی که ممکن است در FTc سونوگرافیک و کاردیوگرافیک در بیماران دهیدراته یا با افزایش حجم دیده شود ، مورد نیاز است تا نقش سونوگرافی در ارزیابی شرایط حجمی بدن مشخص شود .

الکتروکاردیوگرافی

Electrocardiography

a14

a14

FTC

جریان شریان کاروتید

داپلر سونوگرافی کاروتید

FTCe

فلوتایم ECG

هایپرولمی

دیالیز

، پدیدآور

خمودی قاضیانی، علی

، استاد راهنما

، استاد مشاور

حسین نژاد، هومان

ستوده نیا، مهران

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20230107

۱۴۰۴۰ت

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y