بررسی سلامت روان کودکان ۶ تا ۱۲ سال در بحران کرونا از فروردین 1399 تا شهریور 1399 در بیماران ارجاع شده به مرکز طبی کودکان
[پایان نامه]
پانیذ معصومی نسب
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۵ص.
دکتری تخصصی
بیماری های کودکان
۱۴۰۱/۰۹/۳۰
۱۸
مقدمه:. در سال های اخیر جهان با اپیدمی بیماری COVID-19 روبه رو شده است که در شرایط قرنطینه و تعطیلی مدارس، کودکان و نوجوانان را در معرض بحران بی سابقه روانی قرار داده است. این مطالعه در نظر دارد که سلامت روان کودکان ۶ تا ۱۲ سال را بررسی نماید و همچنین اثر ابتلا به کووید-19 را در کودک و خانواده درجه یک وی را در شدت اختلال روانی بررسی نماید.روش اجرا:. مطالعه حاضر به صورت مقطعی، به منظور بررسی سلامت روان کودکان ۶ تا ۱۲ سال در بحران کرونا از فروردین 1399 تا شهریور 1399 در بیماران ارجاع شده به مرکز طبی کودکان طراحی شد، پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه ی CSI-4 برای بررسی اختلالات روانی در کودکان و مقیاس اختلال اضطراب فراگیر ۷ سوالی Spitzer برای تعیین میزان اضطراب مادران بوده است. این مطالعه به روش online survey و با استفاده از سامانه هوشمند جمع آوری اطلاعات دیجیت (سامانه طراحی و پاسخ دهی به پرسشنامه های الکترونیک) انجام شده است. پرسشنامه برای سه گروه افراد ارسال شده است. گروه اول، کودکان ۶ تا ۱۲ سال که با تشخیص قطعی 19-COVID در مرکز طبی کودکان بستری بوده اند. گروه دوم، بزرگسالان دارای سابقه بستری در بیمارستان امام خمینی به علت ابتلا به کووید-19 در صورتی که افراد درجه یک سن ۶ تا ۱۲ سال داشتند. گروه سوم، کودکان ۶ تا ۱۲ سال مراجعه کننده به مرکز طبی که مبتلا به کووید ۱۹ نیستند. لینک پرسشنامه به شماره ی والدین پیامک گشت و داده های جمع آوری شده و در نهایت یافته های مطالعه بدست آمده از سامانه ی دیجیت با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش پرسشنامه ای، 64 مادر شرکت کردند. از این تعداد، 32 مادر (50%) دارای فرزند دختر و با میانگین سنی 3.18±8.35 سال بوده است. 20 کودک (31.25%) سابقه ی ابتلا به کووید-19 داشته که در زمان پر کردن پرسشنامه ها، به طور میانگین، 25.8±34.1 روز از زمان ابتلای آن ها گذشته بود. 27 کودک (42.18%) دارای سابقه ی ابتلا به کووید-19 در افراد خانواده ی درجه یک خود بوده اند. 9 کودک (14.06%) دارای والدین مبتلا به اختلالات اضطرابی بوده اند. از این بین، در بررسی کودکانی که دارای اعضای درجه ی یک خانواده مبتلا به کووید-19 بوده اند، ابتلای مادران، (15 مورد، 23.43%) از ابتلای سایر اعضای خانواده بیشتر بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده، در اختلالات بیش فعالی و اختلال رفتار مقابله ای، به طور معنی داری تعداد پسران مبتلا بیشتر از دختران بوده است(P<0.05). همچنین در اختلالات اضطراب جدایی، اضطراب پس از حادثه، افسردگی اساسی و تیک های عصبی تعداد دختران مبتلا به طور معنی داری بیشتر از پسران بوده است(P<0.05).80 درصد کودکان دارای اختلال اضطراب پس از حادثه، سابقه ی ابتلا به کووید-19 را داشته اند(P<0.05). همچنین، 2 نفر از بیمارانی که دچار افسرده خویی بوده اند، دارای سابقه ی ابتلا به کووید-19 را بوده اند (P<0.05). در این مطالعه بین ابتلای افراد درجه ی یک خانواده و ابتلا به اضطراب بعد از سانحه و تیک های صونی و حرکتی ارتباط معنی داری وجود داشته است (P<0.05). در این مطالعه بین اضطراب مادران و اختلالات روانی کودکان، هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده از مطالعه ی فوق، سـلامت روان كودكان و نوجوانـان طی دوره ی پاندمی کووید-19 آسـيب هاي زيـادي را متحمـل شـد. كودكان و نوجوانان از انواع مشکلات روانی علی الخصوص، استرس جدایی و اضطراب پس از سانحه رنـج مي بردنـد. لازم است اين گروه سنّی حسّاس از نظر روانی و اجتماعی، حمايت مناسب را از والدين، جامعـه و مدرسـه دريافـت كنند تا شاهد كمترين آسيب در بین آن ها باشيم. جهت دستیابی به نتایج دقیق تر، مطالعات بیشتری با حجم نمونه ی بیشتر توصیه می گردد.