ارزیابی تاثیر نوع اهدا کننده سلول بنیادی بر میزان بقای کلی و بقای بدون عارضه پس از پیوند در بیماران دچار لوکمی حاد پس از پیوند آلوژنیک سلول بنیادی در گروه سنی کودکان، نوجوانان و بالغین جوان
[پایان نامه]
محمدرضا رستمی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۴۲ص.
دکتری فوق تخصصی
خون و سرطان بالغین
۱۴۰۱/۰۴/۰۷
۲۰
مقدمه: پیوند آلوژنیک سلول های بنیادی تنها درمان بالقوه قطعی سرطان خون حاد می باشد. پارامترهای مختلف نتیجه پیوند را به طور قابل توجه تحت تاثیر قرار می دهد که شامل نوع دهنده و منشا سلول های بنیادی و رژیم قبل از پیوند می باشد. در نبود دهنده سازگار خویشاوند و غیر خویشاوند دهنده هاپلو یک جایگزین مناسب برای بیماران نیازمند پیوند می باشد. در این مطالعه گذشته نگر ما به ارزیابی نتایج پیوند از دهنده های مختلف در بیماران کودک، نوجوان و بالغین جوان مبتلا به سرطان خون حاد پرداختیم . روش اجرا: در این مطالعه گذشته نگر ما به بررسی نتایج بالینی پیوند از دهنده های سازگار خویشاوند و غیر خویشاوند و دهندههای هاپلو در بازه زمانی سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ پرداختیم. رژیم آماده سازی پیوند فاقد رادیاسیون و شامل بوسولفان و سیکلو فسفامید می باشد. پروفیلاکسیGVHD شامل تجویز سیکلوسپورین ATG , خرگوشی برای دهنده ناسازگار و هاپلو و سیکلوفسفامید بعد از پیوند برای دهندههای هاپلو بود. برای ارزیابی آماری از روش تعیین ریسک چند متغیرهCox و آنالیز رقابتی خطر استفاده شد. نتایج : میانگین دوره پیگیری 7/28 ماه بود. بقای کلی ۳ ساله و بقای بدون عود و عارضه ۳ساله به ترتیب 81/68 و٪ 19/44 بود. بیمارانی که تحت پیوند از دهنده غیر خویشاوند قرار گرفته بودند OS و GFRFS پایینتری نسبت به سایر گروه ها داشتند. مرگ غیر مرتبط با عود در همه بیماران ٪84/7 بود. خطر مرگ در افراد که تحت پیوند از دهنده غیر خویشاوند قرار گرفته بودند 6/3 برابر سایر گروه ها بود. همینطور خطرNRM در گروه غیر خویشاوند ۶ برابر بیشتر از گروه هاپلو بود و با این حال میزان عود در دو گروه تفاوت قابل توجه نداشت. نتیجه گیری : در این مطالعه پیوند از دهنده هاپلو با بقای بالاتری در مقایسه با دهنده سازگار غیر خویشاوند همراه بود. به همین علت پیوند از دهنده هاپلو یک گزینه مناسب بالینی برای کنترل بیمارانCAYA با سرطان خون حاد که نیازمند پیوند هستند و دهنده مناسب سازگار ندارند ، می باشد