بررسی بروزهماتوم پس از جراحی در مبتلایان به مننژیوم داخل مغزی و عوامل مؤثر بر ایجاد آن در مراجعه کنندگان به بخش جراحی مغز و اعصاب مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) در طی سال های 1398 تا 1400
[پایان نامه]
پدرام صداقت
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۹۴ص
دکتری تخصصی
جراحی مغز و اعصاب
۱۴۰۱/۰۹/۱۷
مقدمه و هدف: مننژیوما داخل مغزی یکی از شایع ترین تومور های اولیه مغزی است که اغلب خوش خیم بوده و 33 درصد از تمام تومور های اولیه را شامل می شود. مطالعات زیادی در رابطه با وقوع هماتوم و عوامل تاثیرگذار بر آن پس از جراحی مننژیوم به چاپ نرسیده است و همین مطالعات اندک نیز به تازگی در مرکز توجه محققین در این حوزه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین میزان بروز هماتوم های پس از اعمال جراحی در مبتلایان به مننژیومای داخل مغزی و بررسی تمامی فاکتور های دخیل و مرتبط با آن و پیامد های درمانی آن انجام شد.روش اجرا: این مطالعه به صورت آینده نگر (Prospective) و طولی (Longitudinal) انجام شد. در طی یک بازه زمانی سه ساله از تاریخ اول فروردین ماه 1398 لغایت پایان اسفند ماه 1400، بیماران مبتلا به مننژیوم مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) که کاندیدای انجام جراحی جهت خروج تومور بودند، وارد مطالعه شدند. تمامی اطلاعات بیماران اعم از سن، جنس، بیماری های زمینه ای، سابقه مصرف دارو، سابقه تروما به سر، سابقه رادیوتراپی در ناحیه سر، شکایت اصلی بدو مراجعه، علائم حیاتی، وضعیت بالینی بیمار، حجم تومور، محل تومور، نوع عمل جراحی، شرایط همودینامیک بیمار حین عمل، طبقه بندی بیهوشی بیمار، مدت زمان جراحی، حجم مایعات و فرآورده های خونی دریافتی حین عمل، وضعیت بالینی و هوشیاری بیمار بلافاصله پس از عمل، پیگیری بیمار در حین بستری در بخش مراقبت های ویژه و در بخش جراحی مغز و اعصاب، نتایج بررسی های آزمایشگاهی قبل و بعد از عمل جراحی، نتایج بررسی های رادیولوژیک قبل و بعد از عمل، مدت زمان بستری در بیمارستان، وضعیت بیمار حین ترخیص، میزان مورتالینی، میزان پیشامد موربیدیتی و سایر فاکتور های دخیل توسط رزیدنت جراحی اعصاب ثبت و بررسی شد. پارامترهای مورد بررسی در بیمارانی که دچار هماتوم شدند مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.نتایج: نتایج مطالعه ما نشان داد که در مجموع 16 بیمار (10.7%) پس از جراحی اولیه تومور دچار هماتوم شدند که از میان آنها 8 بیمار (5.2%) هماتوم داخل پارانشیم داشتند و فراوانترین نوع هماتوم بود. میانگین سن در گروه بیمارانی که هماتوم داشته اند بطور معنی داری بیشتر از بیمارانی است که هماتوم نداشته اند. (P-value = .013). اختلاف میانه MAP بین گروه هماتوم و عدم هماتوم در زمان پس از عمل در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار می باشد (P-value =.037) و مشاهده شد که در گروه بیمارانی که هماتوم دارند بطور معنی داری میزان MAP پس از عمل آنها بیشتر از بیمارانی است که هماتوم ندارند. نتایج آزمون دقیق فیشر نشان داد که حجم رزکت شده ارتباط آماری معنی داری با هماتوم پس از عمل جراحی دارد. (P-value = .018) نتایج نشان داد که شانس نداشتن هماتوم در افرادی که حجم رزکت شده آنها توتال است 1.72 برابر بیمارانی است که حجم رزکت شده آنها subtotal است. همچنین شانس نداشتن هماتوم در افرادی که حجم رزکت شده آنها توتال است 8.96 برابر بیمارانی است که حجم رزکت شده آنها Partial است.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بروز هماتوم مغزی پس از جراحی های مننژیومای مغزی 10.5 در این مرکز درصد بود. به نظر می رسد که سن بیماران، فشار خون پس از جراحی بیماران و رزکشن Partial تومور جزو فاکتورهای مرتبط با احتمال بروز خونریزی پس از جراحی تومورهای مننژیوم مغزی باشد. توصیه می شود مطالعات آینده نگر با حجم نمونه بزرگتردر قالب مطالعات مورد شاهدی جهت بررسی دقیق تر این رابطه طراحی شود.