بررسی یافته های اندوسونوگرافیک بیماران مبتلا به اختلالات دیس سینرژیک کف لگن در بیماران مراجعه کننده به کلینیک گوارش بیمارستان امام خمینی(ره) تهران از آبان ۱۴۰۰ تا اردیبهشت ۱۴۰۱
[پایان نامه]
آدینه طاهرخانی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۲ص
دکتری فوق تخصصی
گوارش و کبد بالغین
۱۴۰۱/۰۷/۲۵
مقدمه : یبوست مزمن شایعترین شکایت گوارشی در جمعیت عمومی است. درصد قابل ملاحظه ای از این بیماران دچار دفع دیس سینرژیک هستند. در حال حاضر از مانومتری آنورکتال برای تشخیص دفع دیس سینرژیک استفاده می شود که مانند روش های تشخیصی دیگر دارای محدودیت هایی است. درمان استاندارد دفع دیس سینرژیک بیوفیدبک است که میزان پاسخ به آن در افراد مختلف متفاوت است. بنابراین یافتن روش های تشخیصی و درمانی دقیق تر و موثرتر ضروری است. ما در این مطالعه از اندوسونوگرافی آنورکتال برای بررسی ساختارهای آناتومیک موثر در پروسه دفع و پاسخ آن ها به درمان بیوفیدبک استفاده کرده ایم.روش انجام : یک مطالعه کوهورت بر روی 40 بیمارانجام شد که اختلال دفع دیس سینرژیک در آن ها به وسیله مانومتری تایید شده بود . بیماران تحت اندوسونوگرافی آنورکتال قرار گرفته و قطر اسفنکتر داخلی و خارجی ، ضخامت عضله پوبورکتالیس ، طول کانال آنال و طول اسفنکتر داخلی اندازه گیری شد. ارتباط یافته های حاصل از اندوسونوگرافی با میزان پاسخ به درمان تحت آنالیز آماری قرار گرفت. Value <0.05 P- معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج : از 40 بیمار مورد مطالعه 35 بیمار (87%) زن و 5 بیمار (13%) مرد بودند . متوسط سن 44.83±11.5 سال بود . شدت یبوست بر اساس پرسشنامه wexner بعد از درمان بیوفیدبک به طور معنی دار کاهش یافت (P-value <0.001) . بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعه ما قطر خلفی اسفنکتر داخلی با طول مدت یبوست و با میزان پاسخ به درمان ارتباط مستقیم دارد و این ارتباط از نظر آماری معنی دار بود . قطر خلفی اسفنکتر خارجی رابطه معکوس با طول مدت یبوست و میزان پاسخ به درمان داشت . نتیجه گیری : اندوآنال اولتراسونوگرافی روش قابل اعتمادی برای تشخیص و پیش بینی پاسخ به درمان در بیماران دچار دفع دیس سینرژیک است . مطالعات کنترل شده با حجم نمونه کافی برای قطعی شدن این نتیجه گیری لازم است .