نقش تست ورزش در آشکارسازی تاکی کاردی فوق بطنی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی جهت مطالعه الکتروفیزیولوژیک قلب در سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۹
[پایان نامه]
فاطمه معصومه منوچهر
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۹۰ص
دکتری تخصصی
بیماری های قلب و عروق
۱۴۰۱/۰۱/۲۸
مقدمه: تاکی کاردی فوق بطنی (supraventricular tachycardia:SVT) آریتمی با سرعت دهلیزی و یا بطنی بالاتر از 100 ضربان در دقیقه است که مکانیسم ایجاد آن با منشا بافتی باندل هیس و یا مناطق بالاتر می باشد. وقوع تاکی کاردی فوق بطنی ممکن است منجر به تپش قلب ، خستگی ، سبکی سر ، ناراحتی در قفسه سینه ، تنگی نفس و سطح هوشیاری تغییر یافته شود. ارزیابی استاندارد بیماران شامل اخذ شرح حال، معاینه ی بالینی، نوار قلب 12 لیدی، آزمایشات بیوشیمی و تست تیروییدی، اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک و نوار قلب حین تاکی کاردی می باشد. ارزیابی انتخابی شامل تست ورزش، هولتر 24 ساعته نوار قلب، تست های ارزیابی ایسکمی در بیماران دارای ریسک فاکتور و مطالعه ی الکتروفیزیولوژیک قلب(Electrophysiologic study:EPS) می باشد. تست ورزش ممکن است در بیماران دارای مسیر فرعی مظنون یا آشکار در نوار قلب 12 لیدی و در موارد آریتمی های وابسته به کاتکول آمین مفید باشد. ما در این مطالعه به بررسی نقش تست ورزش در اشکار سازی تاکی کاردی فوق بطنی در بیماران پرداختیم. روش کار: بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی که نوار قلب دال بر یک تاکی آریتمی فوق بطنی اثبات شده داشتند و یا در نوار قلب بیمار مسیر فرعی آشکار و یا مظنون ، مشهود بود و یا با توجه به سابقه ی طولانی مدت تپش قلب کاندید مطالعه ی الکتروفیزیولوژیک تشخیصی قلب و در صورت نیاز ابلیشن آریتمی شدند و رضایت به انجام تست ورزش داشتند ،کاندید انجام تست ورزش شدند. نتایج: در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که از میان 71 بیمار واجد شرایط که تحت تست ورزش قرار گرفتند تنها در 6 بیمار حین تست ورزش آریتمی القا گردید که 8.5 درصد از بیماران را شامل می شود .در مطالعه ی ما دو بیمار از 6 بیمار دارای علائم مرتبط با فعالیت بودند. در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که از نظر اطلاعات دموگرافیک از قبیل سن و جنس و شاخص توده بدنی(BMI) ارتباط معناداری بین بیمارانی که در آن ها SVT القا گردید و گروه دیگر وجود نداشت. همچنین در مطالعه حاضر نتایج نشان داد که از نظر تظاهرات بیماری از قبیل سنکوپ و تواتر تپش قلب ارتباط معناداری بین بیمارانی که در آن ها SVT القا گردید و گروه دیگر وجود نداشت. طبق اطلاعات بدست آمده از تست ورزش بیماران مورد مطالعه ،زمان ورزش بین 16- 2 دقیقه (میانگین 8.3 دقیقه) بود. اوج ضربان قلب بین 226-111 ضربه در دقیقه (میانگین 171 ضربه در دقیقه) بود. طبق نتایج بدست آمده از مطالعه ی ما نیمی از بیمارانی که آریتمی در ایشان القا گردید در نهایت برای آن ها تشخیص AVNRT داده شد و تشخیص آریتمی سه بیمار دیگر ، AVRT ، تاکی کاردی دهلیزی و فلاتر دهلیزی بود . بین نوع آریتمی بیماران در دو گروه با القای آریتمی و بدون القای آریتمی ارتباط معناداری یافت شد (P value =0.003). در گروهی که با تست ورزش آریتمی القا شد هیچ کدام از بیماران ظرفیت فعالیتی بسیار پایین نداشتند در حالی که در گروه دیگر 6.2 درصد از بیماران ظرفیت فعالیتی بسیار پایین داشتند. همچنین بین ظرفیت فعالیتی در مقیاس METs و شاخص توده ی بدنی ارتباط معکوس وجود داشت با این حال ارتباط معناداری بین آن ها مشاهده نگردید.نتیجه گیری: به نظر میرسد تست ورزش ، تست حساسی برای القای آریتمی های فوق بطنی نمی باشد و بین افراد با القای آریتمی و بدون القای آریتمی در تست ورزش، از نظر ویژگی های دموگرافیک و علائم بیماری تفاوت معناداری وجود ندارد. به نظر میرسد طبق مطالعه ی ما ظرفیت فعالیتی بیماران با القای آریتمی بالاتر از بیماران بدون القای آریتمی باشد.اما ارتباط معناداری یافت نشد.