بررسی بیان ژن HES1 و PTEN در افراد مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران
[پایان نامه]
مریم زاهدی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۸۸ص.
دکتری تخصصی
پاتولوژی
۱۴۰۱/۰۲/۲۷
مقدمه: امروزه از تکنیکهای ژنومیک و ارزیابی اختلالات اپی ژنتیک و پروتئومیک در جهت پیش بینی رفتار و الگوهای هیستوپاتولوژیک تومور پستان بهره می بریم. برخی مطالعات از تغییرات بیان دو ژن PTEN و HES1 در رابطه با الگوی پاتولوژیک، رفتار تهاجمی بافتی تومورال و همچنین رفتار متاستاتیک تومور پستان سخن گفته اند، هرچند در برخی مطالعات نیز چنین ارتباطی به تائید نرسیده است. آنچه در مطالعه حاضر بدان پرداختیم، پاسخ به این سوال بود که آیا تغییر بیان دو ژن PTEN و HES1 می تواند با رفتارهای هیستوپاتولوژیک و تهاجمی کانسر پستان در رابطه بوده و لذا دارای نقش اساسی پروگنوستیک باشد یا خیر. روش کار: این مطالعه از نوع مطالعات Cross sectional بود. جامعه مورد مطالعه: شامل زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران بودند که تشخیص بدخیمی آنها به روش هیستوپاتولوژی اثبات شده بود. نمونه های بافت های توموری و بافت نرمال پستان مجاور تومور که به صورت تازه از مبتلایان به سرطان پستان جدا شده بوداز تومور بانک انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران تهیه شد. تمامی 50 نمونه توموری و نرمال بافت پستان تحت نظر و تائید پزشک متخصص پاتولوژی تهیه شد سپس به منظور بررسی بیان ژن های HES1 و PTEN با تکنیک Real-Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مطالعه ما بیانگر کاهش بیان 70 درصدی در ژن PTEN و افزایش بیان 98 درصدی در ژن HES1 بود. کاهش بیان PTEN به جز میانگین سنی بیماران با هیچ یک از الگوهای رفتاری نظیر الگوی هیستولوژیک و گرید تومور، تهاجم لنفاتیک ،تهاجم عروقی –عصبی ، درگیری لنف نود های آگزیلاری ، گسترش خارج کپسولی لنف نودها، متاستاز دوردست و همچنین پروفایل هورمونی تومور ارتباط معنی داری نداشت و در واقع در جامعه بیماران ما، ارزیابی بیان PTEN در پیش بینی الگوی رفتاری تومور نقش پروگنوستیک نداشت. متوسط شدت بیان HES1 (Fold change) 6/193 با میانه 4/560 و انحراف معیار ±5/116 با هیچ یک از ویژگی های هیستوپاتولوژیک تومور ارتباط معناداری نداشت. نتیجه گیری: در جامعه بیماران ما، کاهش بیان PTEN و افزایش بیان HES1 به ترتیب در 70% و 98% بیماران مبتلا به کانسر پستان قابل مشاهده است، اما در خصوص ارزش این مارکرها در پیش بینی پروگنوز بیماری و رفتار هیستوپاتولوژیک آن نیازمند مطالعات بیشتری هستیم.