کارآزمایی بالینی اثربخشی میدودرین بعد از جراحی قلب باز در بیمارانی که علیرغم دریافت حداقل 24ساعت اینوتروپ وریدی فشار متوسط شریانی پایینی دارند در مرکز قلب تهران از سال 1399 تا 1400
[پایان نامه]
مصطفی ضیاءالدینی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۹۵ص.
سی دی
دکتری تخصصی
بیماری های قلب و عروق
پس از جراحی باز قلب، افت فشار خون و وابستگی به اینوتروپ از مهمترین عوامل بستری بیماران در می¬باشد. در کنار روش های درمانی روتین، استفاده از اینوتروپ و وازوپرسور های وریدی درمان رایج این بیماران بوده است. اگرچه در بیمارانی که مبتلا به وازوپلژی پس از عمل هستند تمایل به استفاده از میدودرین وagonist oral alfa1 و استفاده کمتر از اینوتروپ وریدی وجود دارد. تا کنون هیچ مطالعه تصادفی شده ای در مورد تاثیرات میدودرین بر بیمارانی که تحت جراحی باز قلب بوده اند وجود نداشته است.ابزارها و روشها: در این مطالعه که به صورت pilot, assessor blind, randomized clinical trial بوده است؛ در مقطع زمانی ژوئن 2020 تا دسامبر 2021 بر روی 65 بیمار، که پس از عمل CABG دچار افت فشار خون شده و بیش از 24 ساعت وابسته به اینوتروپ بوده اند، انجام گرفت. بصورت تصادفی بیماران تحت درمان با میدودرین- 10 mg stat و سپس 5 mg هر 12 ساعت- یا پلاسبو قرار گرفتند. هدف اولیه مدت زمان قطع اینوتروپ وریدی پس از ورود به مطالعه بود. اهداف ثانویه شامل مدت زمان بستری بیمار در ICU و میزان تجمعی دوز وازوپرسور وریدی پس از ورود به مطالعه بود.نتایج: 32 بیمار تحت درمان با اینوتروپ قرار گرفتند و همچنین 33 بیمار پلاسبو دریافت کردند. مدت زمان قطع اینوتروپ در گروهی که میدودرین و پلاسبو دریافت کردند به ترتیب 27 ساعت و 49 ساعت بود(p=0.022). مدت زمان بستری بودن در ICU در گروهی که میدودرین و پلاسبو دریافت کردند به ترتیب 115 و 121 ساعت بود(p=0.990). دوز تجمعی وازوپرسور وریدی پس از تصادفی سازی در دو گروه تقریبا مشابه بود؛ 4352 µg در گروه میدودرین و5637 µg در گروه پلاسبو(p=0.405). هیچ¬گونه عارضه ای در گروه میدودرین دیده نشد.نتیجه گیری: افزودن میدودرین در درمان با اینوتروپ یک روش درمانی بی¬خطر با پذیرش مناسب بیماران بستری در ICU بعد از جراحی باز قلب می¬باشد که به نظر میرسد زمان وابستگی به اینوتروپ را کاهش میدهد