تخلیص آنزیم پراکسیداز از گیاه Raphanus sativus L. var niger و تعیین خصوصیات بیوشیمیایی آن
[پایان نامه]
هومن عسکری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۱۰۲ص
کارشناسی ارشد
بیوشیمی بالینی
۱۴۰۱/۰۶/۰۹
مقدمه: آنزیم پراکسیداز (EC: 1.11.1.7) به خانواده آنزیمهای اکسیدوردوکتاز تعلق دارد. عملکرد این آنزیم اکسیداسیون ترکیبات آلی با مصرف هیدروژن پراکسید بعنوان سوبسترا می باشد. توانایی این آنزیم در تولید ترکیبات رنگی سبب ایجاد اهمیتی ویژه برای آن در علوم زیستی و روش های مبتنی بر طیف سنجی گردیده است. کاربردهای این آنزیم شامل کونژوگاسیون با آنتی بادی جهت برچسب گذاری آنتی بادیها در سنجشهای ایمونوشیمیایی و تولید کیتهای مورد استفاده در آزمایشگاههای بالینی (مانند کیتهای اندازهگیری اسید اوریک، گلوکز، کلسترول، لاکتوز، کراتینین) می باشد. در این مطالعه، ابتدا ایزوآنزیم¬های پراکسیداز در گیاه (Raphanus sativus L. var niger) مورد شناسایی قرار گرفته و سپس خصوصیات بیوشیمیایی آن ها مورد بررسی قرار می گیرد.مواد و روش ها: از ریشه گیاه Raphanus sativus L. var niger بعنوان منبع آنزیم پراکسیداز استفاده گردید. آنزیم با روش های رسوب دهی آمونیوم سولفات و کروماتوگرافی های تعویض یون و تمایلی بر مبنای Concanavalin A تخلیص گردید. الکتروفورزهای سلولزاستات و آکریل آمید جهت تعیین الگوی الکتروفورزی، تعیین وزن مولکولی و بررسی خلوص این دو ایزوآنزیم مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج: دو ایزوآنزیم آنیونی پراکسیداز با استفاده از کروماتوگرافی تعویض یون و کروماتوگرافی تمایلی کانکاناوالین A تخلیص گردیدند. ایزوآنزیم سنگین تر با وزن 110 کیلودالتون ایزوآنزیم A و ایزوآنزیم دیگر با وزن مولکولی 97 کیلودالتون ایزوآنزیم B نام¬گذاری گردیدند. فعالیت بهینه این دو پراکسیداز در دمای 40 و در pH های به ترتیب 5 و 6 برای ایزوآنزیم A و B مشاهده می¬گردد. همچنین، مقدار Q10 برای ایزوآنزیم A و B به ترتیب 7/1 و 5/3 در بازه دمایی 25 الی 40 درجه سانتی گراد تعیین گردید. از نظر پایداری دمایی، هر دو ایزوآنزیم پس از گذشت 100 روز در دمای 37 و 4 درجه سانتی گراد کاهش فعالیت چشمگیری از خود نشان ندادند. از نظر پایداری در اسیدیته های مختلف، ایزوآنزیم A و B به ترتیب کمترین کاهش فعالیت را در pH 6 و 7 از خود نشان دادند. ثابت میکائیلیس منتون (Km) برای دو سوبسترای 4-آمینوآنتی پیرین و هیدروژن پراکسید به ترتیب 63/10 و 043/0 میلی مولار برای ایزوآنزیم A محاسبه گردید. این مقادیر برای ایزوآنزیم B به ترتیب 38/15 و 067/0 میلی مولار تعیین گردیدند. پایداری شیمیایی این دو ایزوآنزیم در مقابل ترکیبات آلی و مهار کننده¬های مختلف بطور قابل توجهی متفاوت است.بحث و نتیجه گیری: کروماتوگرافی تعویض یون کارایی قابل توجهی در جداسازی دو ایزوآنزیم اصلی پراکسیداز در گیاه Raphanus sativus L. var niger از خود نشان می دهد. از لحاظ پایداری دمایی و شیمیای، هر دو ایزوآنزیم A و B عملکرد بسیار خوبی در مقایسه با سایر پراکسیدازها از خود نشان داده اند. البته، تمایل پایین تر این دو ایزوآنزیم نسبت به 4-آمینوآنتی پیرین کاربرد سنجش های بر پایه این سوبسترا را برای آنها کاهش می دهد. مطالعات بیشتری با هدف ارزیابی این دو ایزوآنزیم در سنجش های زیستی، خصوصاً بعنوان نشانگر و در اتصال با سایر بیومولکول ها، نیاز است تا بتوان با قاطعیت بیشتری در مورد کارایی آن ها نتیجه گیری نمود.