عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۸۶۲۶پ
فارسی
بررسی اثرات درمانی اضافه کردن فومارات در بیماران مبتلا به پسوریازیس بیمارستان رازی که پس از ۳ ماه درمان با آدالیمومب به % PASI 75 نرسیده اند در دوران اپیدمی COVID-19
[پایان نامه]
حمیدرضا خداویسی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۷ص
دکتری تخصصی
پوست
۱۴۰۱/۰۸/۲۹
مقدمه: در این مطالعه به بررسی اثرات درمانی اضافه کردن فومارات در بیماران مبتلا به پسوریازیس که پس از ۳ ماه درمان با آدالیمومب به % PASI 75نرسیده اند پرداختیم.روش کار: دراین مطالعه بیماران مبتلا به پسوریازیس که پس از درمان با داروی آدالیمومب (دوز ابتدایی 80 میلی گرم روز اول و 40 میلی گرم روز 7 ام و سپس ۴۰ میلی گرم هر ۱۵ روز به صورت زیر جلدی به مدت ۳ ماه قرار گرفته اند) که به % PASI ۷۵نرسیده اند، وارد مطالعه شدند. بعد از ورود به مطالعه، بیماران وارد گروه تحت درمان با فومارات (زادیوا، شرکت سیناژن، تهران، ایران) با دوز ۱۲۰ میلی گرم ، ۲ بار روز به صورت خوراکی در هفته ی اول و سپس فومارات روانه با دوز ۲۴۰ میلی گرم دو بار در روز تا پایان مطالعه (هفته ی ۱۲) به علاوه داروی آدالیموب ۴۰ میلی گرم هر دو هفته به صورت زیر جلدی به مدت ۳ ماه قرار گرفتند. سپس میزان بهبودی و رضایت از درمان بیماران بر اساس شاخص های شدت بیماری پسوریازیس (PASI) شاخص کیفیت زندگی (Dermatology Life Quality Index) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین عوارض جانبی (فلشینگ، درد شکم، اسهال، تهوع و استفراغ و دیس پنه)، عملکرد کبدی، عملکرد کلیوی و شمارش سلول های خونی هر چهار هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتايج: در مجموع، ۱۷ بیمار مبتلا به پسوریازیس شامل ۱۵ مرد و ۲ زن در این مطالعه وارد شدند. میانگین و انحراف معیار نمرات PASI در مراجعه ی اولیه (۸.۱۹) ۱۵.۵۲، در مراجعه ی ماه اول (۶.۱۱) ۱۰.۴۰، در مراجعه ی ماه دوم (۵.۰۶) ۷.۳۰ و در مراجعه ی ماه سوم (۳.۵۱) ۴.۲۷ بود. نتایج نشان داد که پس از درمان با فومارات، میزان نمره ی PASI به طور معنی داری در ماه های اول (p<0.001)، دوم (p<0.001) و سوم (p<0.001) کاهش یافته است. نتایج حاصل از remission index نشان داد که ۲ (۱۱.۸ درصد) بیمار بهبود مختصر، ۵ (۲۹.۴ درصد) بیمار بهبود متوسط، ۹ (۵۲.۹ درصد) بیمار بهبود خوب و ۱ (۵.۹ درصد) بیمار بهبود کامل داشتند. میانگین و انحراف معیار نمرات DLQI در مراجعه ی اولیه (۲.۷۸) ۱۲.۶۴ و در مراجعه ی ماه سوم (۲.۱۷) ۶.۲۹ بود. نتایج نشان داد که پس از درمان با فومارات، میزان نمره ی DLQI به طور معنی داری کاهش یافته است (p<0.001). نمره ی PASI در مراجعه ی اولیه، ماه اول و ماه دوم بین دو گروه با و بدون درگیری مفصلی تفاوت معنی داری نداشت. در عین حال، در مراجعه ی ماه سوم نمره ی PASI به طور معنی داری در گروه با درگیری مفصلی نسبت به گروه بدون درگیری مفصلی بیشتر بود (p=0.013). همچنین، میزان کاهش نمره PASI از مراجعه ی اولیه تا ماه اول به طور معنی داری در گروه با درگیری مفصلی نسبت به گروه بدون درگیری مفصلی کمتر بود (p=0.041). نمره ی PASI در مراجعه ی اولیه و همچنین مراجعه ی ماه اول در گروه با درگیری اسکالپ نسبت به گروه بدون درگیری اسکالپ بیشتر بود (p=0.009). در عین حال، در مراجعه ی ماه دوم و سوم نمره ی PASI تفاوت معنی داری بین دو گروه با و بدون درگیری اسکالپ نداشت. میزان کاهش نمره PASI از مراجعه ی اولیه تا ماه سوم به طور معنی داری در گروه با درگیری اسکالپ نسبت به گروه بدون درگیری اسکالپ بیشتر بود (p=0.016). در عین حال، ارتباط معنی داری بین نمرات PASI و میزان کاهش ان در بازه های زمانی مختلف با سن، مدت زمان بیماری، درگیری ناخن وجود نداشت. شایعترین عارضه های درمان شامل تهوع، کرامپ شکمی و فلاشینگ بودند. عارضه تهوع و دل درد در ۱۴ تا از بیماران بود که در ماه اول بیشتر بود و با گذشت زمان این عارضه کمتر شد.نتيجه گيري: به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که اضافه کردن فومارات می تواند باعث بهبود قابل توجه در بیماران مبتلا به پسوریازیس که شود. درگیری مفصلی و درگیری اسکالپ از عواملی هستند که بر میزان اثر درمانی فومارات موثر هستند. توجه به عوارض گوارشی و همچنین پیگیری دقیق از نظر لکوپنی حائز اهمیت می باشد. مطالعات با حجم نمونه بیشتر و با طول مدت فالواپ بیشتر می توانند نتایج حاصل از این مطالعه را بررسی کنند.
پسوریازیس
Psoriasis
a10
a10
فومارات
PASI
آدالیمومب
اپیدمی COVID-19
، پدیدآور
خداویسی، حمیدرضا
، استاد راهنما
، استاد راهنما
، استاد مشاور
بلیغی، کامران
لاجوردی، وحیده
صیرفی، حسین
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20221128
۱۳۹۴۵ت
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
