تاثير همه گیری کرونا بر آموزش دستياری طب اورژانس دانشگاه علوم پزشكی تهران در سال ١٣٩٩-١٤٠٠
[پایان نامه]
حسین اصغریان
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۸۰ص
دکتری تخصصی
طب اورژانس
۱۴۰۱/۰۳/۲۶
مقدمه: در دسامبر 2019، بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) در ووهان، مرکز استان هوبی در چین شیوع پیدا کرد. از این بین بیشترین تاثیر را گروه پزشکان و کارکنان سلامت متحمل شدند و تخصصهای پزشکی به طرق مختلف تحت تأثیر قرار گرفت. رشته طب اورژانس هم به عنوان خط مقدم برخورد با بیماران یکی از بیشترین تاثیر ها را پذیرفت. لذا باید گفت برنامه های دستیاری تخصصی با مشکلاتی روبرو بوده اند که نه تنها شامل کاهش عمده مشارکت دستیار ها در ویزیت ها و کلینیک ها، بلکه کاهش فعالیت های آموزشی و علمی نیز می شود. لذا در این مطالعه، ما با انجام یک مطالعه بر روی اعضای دستیار های طب اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران، تأثیر همه گیری COVID-19 بر آموزش طب اورژانس را ارزیابی کردیم.روش اجرا: این یک مطالعه تحلیلی به روش بررسی مقطعی می باشد که به بررسی تاثیر همه گیری ویروس کووید-۱۹ بر وضعیت آموزشی دستیاری طب اورژانس در دانشگاه علوم پزشکی تهران می پردازد. جمعیت مورد بررسی در این مطالعه، دستیاران طب اورژانس ورودی های سال های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ هستند که مشغول تحصیل دوره دستیاری خود در بیمارستان های مربوط به دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشند. در ابتدا پس از تاییدیه دانشگاه و گروه اخلاق پزشکی و دریافت و اخذ کد اخلاق، راه های ارتباطی با این دستیاران با کمک آموزش دستیاری دانشکده پزشکی مشخص شده و اخذ گردید. سپس پرسشنامه ای تهیه شده برای دستیاران ارسال شده و از آن ها خواسته شد که در این مطالعه شرکت کنند. برای حصول به مشارکت بیشتر جهت شرکت در مطالعه، یک نوبت دیگر پس از ۲ هفته به شرکت کنندگان یادآوری شده و مجدد برای ایشان پرسشنامه ارسال شد. پس از به دست آوردن داده های خام، این داده ها وارد نرم افزار آماری شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.نتایج :در مجموع تعداد ۷۱ دستیار تخصصی طب اورژانس وارد این مطالعه شدند و از جهت تاثیر همه گیری کرونا بر آموزش دستیاری مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن شرکت کنندگان در این مطالعه ۳۶.۴۹ بود. تعداد ۲۵ نفر (۲۸.۲ درصد) از شرکت کنندگان مرد بودند. از نظر وضعیت تاهل ۲۰ نفر با به عبارتی ۲۸.۲ درصد مجرد بودند. در این مطالعه ۲۰ دستیار ورودی سال ۱۳۹۶، ۱۴ دستیار ورودی سال ۱۳۹۷، ۲۰ دستیار ورودی سال ۱۳۹۸، ۱۰ دستیار ورودی سال ۱۳۹۹ و ۷ دستیار ورودی سال ۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفتند. از این میان تعداد ۲۱ دستیار از بیمارستان شریعتی، ۱۷ دستیار از بیمارستان سینا و ۳۳ دستیار از بیمارستان امام خمینی در این مطالعه حضور داشتند. در صدر روش های اموزشی طی دوره همه گیری مطالعه فردی بود و پس از آن پرسیدن از اساتید. بیشترین نگرانی عنوان شده از دستیاران آلوده کردن اعضای خانواده بود و پس از آن ایجاد بیماری جدی برای فرد گزارش شد. نتایج حاصل از بررسی وضعیت تجربه کار بیمارستانی، بالینی، آموزشی و سلامت نسبتا مشابه مطالعه پیشین بود هرچند تفاوت هایی در میان آن ها دیده می شد. پرسش های انجام شده درباره وضعیت تجربه کاری، تجربه بالینی، آموزش دستیاری، سلامت دستیاران در گروه های مختلف مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت که در میان مردان و زنان تنها استرس ناشی از کرونا تفاوت قابل توجهی را نشان داد. در میان گروه های مختلف از نظر وضعیت تاهل این موضوع که دید مثبتی در مورد طب اورژانس ایجاد شده است تفاوت قابل توجهی دیده شد. از نظر گروه های مختلف ورودی دستیاری تفاوت قابل توجه و معناداری در ارتباط با تحت تاثیر قرار گرفتن آموزش دستیاری طی دوران کرونا بود. در بیمارستان های مختلف تفاوت معنادار در سه پرسش وجود داشت: دیدگاه نسبت به افزایش تعداد پروسیجر ها در بیماران سالمند، تحت تاثیر قرار گرفتن آموزش دستیاری از همه گیری و در نهایت تحت تاثیر قرار گرفتن پژوهش در دوران همه گیری. در گروه های مختلف از نظر سابقه قبلی کار پیش از دوره دستیاری تفاوتی در هیچ یک از گروه ها دیده نشد. در افرادی که سابقه بیماری قبلی نداشتند به طور معناداری به این موضوع که تنوع بیماران کم شده بیشتر اعتقاد داشتند. همچنین افرادی که سابقه بیماری قبلی داشتند به طور معناداری احساس امنیت و محافظت بیشتری داشتند. در افرادی که سابقه ابتلا به کرونا را داشتند نسبت به افرادی که سابقه ابتلا نداشتند به طور معناداری کمتر اعتقاد داشتند که دید مثبتی نسبت به طب اورژانس ایجاد شده، به طور معناداری کمتر از گروه دیگر زمان برای مطالعه داشتند، به طور معناداری احساس امنیت و محافظت کمتری دربرابر کرونا داشتند و به طور معناداری بیشتر از گروه دیگر احساس ناراحتی و افسردگی داشتند.نتیجه گیری: مطالعه حال حاضر با هدف بررسی تاثیر همه گیری کرونا بر آموزش دستیاری طب اورژانس انجام شد. به این منظور ۷۱ دستیار طب اورژانس از ۳ بیمارستان شریعتی، سینا و امام خمینی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران وارد مطالعه شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی وضعیت تجربه کار بیمارستانی، بالینی، آموزشی و سلامت نسبتا مشابه مطالعه پیشین بود هرچند تفاوت هایی در میان آن ها دیده می شد. تفاوت هایی بین گروه های مختلف از نظر جنسیت، تاهل، ورودی دستیاری، بیمارستان محل تحصیل و سابقه ابتلا به بیماری ها و کرونا وجود داشت. مطالعات بیشتر در جمعیت های مختلف برای آگاهی از وضعیت سلامت دستیاران و آموزش بالینی آن ها می تواند برای آموزش بهتر دستیاران خصوصا در شرایطی مانند همه گیری کمک کننده باشد.