عنوان

بررسی ابعاد مختلف استیگما معطوف به اقدام به خودکشی در بیماران اقدام کننده به خودکشی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان بهارلو و نگرش به خودکشی در خانواده آنها (یک مطالعه‌ی مختلط کمی-کیفی)

۹۸۴۰۲پ

فارسی

بررسی ابعاد مختلف استیگما معطوف به اقدام به خودکشی در بیماران اقدام کننده به خودکشی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان بهارلو و نگرش به خودکشی در خانواده آنها (یک مطالعه‌ی مختلط کمی-کیفی)

[پایان نامه]

کیانوش کاوه

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

۱۴۰۱

۱۱۲ص

دکتری تخصصی

روانپزشکی

۱۴۰۱/۰۷/۰۹

هدف: تاکنون زمینه ی ارزیابی استیگما در بیمارانی که به دنبال اقدام به خودکشی به بیمارستان مراجعه داشته اند مطالعات کمی صورت پذیرفته است. همچنین در زمینه ی ارزیابی استیگما در خانواده ی بیماران مذکور نیز کار چندانی صورت نپذیرفته است. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی استیگما در بیماران اقدام کننده به خودکشی و خانواده ی آنها انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به شیوه‌ی مختلط کمی و کیفی در بیمارستان بهارلو در سال 1400 و 1401 انجام شد. در این مطالعه گروه هدف بیماران اقدام کننده به خودکشی بستری در اورژانس بیمارستان بهارلو و خانواده‌ی آنها بود. در قسمت کمی مطالعه، اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران و خانواده ی آنها استخراج گردید. سپس از پرسشنامه ی Personal Suicide Stigma Questionnaire (PSSQ) و Attitudes Toward Suicide (ATTS) برای بررسی نگرش بیماران و خانواده استفاده شد. آنالیز آماری با نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. در قسمت کیفی مطالعه، بیماران و خانواده‌ پس از پایدار شدن شرایط بیمار و در صورت توانایی و تمایل بیمار به انجام مصاحبه، تحت مصاحبه‌ی نیمه ساختاریافته حضوری یا تلفنی یا مجازی قرار گرفتند. مصاحبه ها مورد تحلیل تماتیک قرار گرفت و تم های اصلی و عمده ی آن‌ها استخراج گردید.نتایج: 60 بیمار اقدام کننده به خودکشی (میانگین سنی 30.87 سال، 68.3% زن) مورد بررسی واقع شدند. در پرسشنامه ی PSSQ، میانگین نمرات زیرمقیاس rejection، 3.72±16.55، زیرمقیاس Minimization 2.28±13.38، زیرمقیاس self-blame 4.63±22.80 بوده است. 60 نفر از اعضای خانواده ی بیماران (میانگین سنی 43.25 سال، 61.7% مونث) هم مورد بررسی قرار گرفتند. در پرسشنامه ی ATTS، فاکتور پذیرش عمومی خودکشی به طور میانگین 6.71±26.56، فاکتور قابل پیشگیری بودن خودکشی به طور میانگین 3.23±35.86 و فاکتور مشکلات ارتباطی مرتبط با خودکشی 3.58±30.01 نمره کسب کرده بودند. در تحلیل کیفی، در مصاحبه های خانواده ها، چهار تم اصلی عبارت بودند از پنهان کردن خودکشی عضو خانواده، احساس تقصیر یا گناه، ضعیف انگاشتن فردی که خودکشی کرده و قضاوت کادر درمان. در مصاحبه های بیماران هم تم های اصلی انگ و برخورد اطرافیان، پنهان کردن اقدام به خودکشی، احساس سرزنش و پشیمانی و انگ در کادر درمان شناسایی شد.نتیجه گیری: در این مطالعه دیده شد که میزان استیگمای خودکشی در بیماران اقدام کننده و هم چنین نگرش منفی نسبت به خودکشی در اطرافیان و خانواده ی بیماران به طور قابل توجهی و در چهار تم عمده وجود دارد. به نظر می رسد برای اصلاح نگرش نسبت به خودکشی و کاهش استیگما، ضرورت دارد اقدامات بیشتری در تم های مذکور صورت بگیرد.

خ‍ودک‍ش‍ی‌

Suicide

خانواده

Family

a09

a09

a12

a12

انگ

اقدام به خودکشی

استیگما

، پدیدآور

کاوه، کیانوش

، استاد راهنما

، استاد مشاور

، استاد مشاور

، استاد مشاور

امینی، همایون

طباطبایی مطلق، مریم

اعتصام، فرناز

جعفری، امیرحسین

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20221119

۱۳۷۸۷ت

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y