اثر داروی امپاگلیفلوزین بر روی عملکرد بطن چپ در بیماران غیردیابتی مراجعهکننده به بیمارستان مرکز قلب تهران با انفارکتوس حاد قلبی پس از انجام پریمری آنژیوپلاستی روی رگ LADA
[پایان نامه]
سارا حسینی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۷۰ص
دکتری تخصصی
بیماری های قلب و عروق
۱۴۰۱/۰۳/۰۱
هدف: بیماران وارد شده به مطالعه، داروهای زیادی را بعد از حادث شدن انفارکتوس قلبی دریافت میکنند. مطالعات اخیر، نشان داده است که داروهای مهارکننده انتقال سدیم – گلوکز (SGLT2i) میتوانند بر روی نارسایی قلبی مؤثر باشند، اما همچنان تأثیر این داروها در مدت کوتاهی پس از انفارکتوس قلبی نامعلوم است. بنابراین، بر آن شدیم تا مطالعهای جهت ارزیابی تأثیر داروی امپاگلیفلوزین بلافاصله بعد از انفارکتوس قلبی حاد، بر روی عملکرد قلبی در بیماران غیردیابتی را طراحی کنیم.نوع مطالعه: مطالعه رندومیزه کلینیکیروش کار: در این مطالعه رندومیزه کلینیکی، بیماران غیردیابتی پس از انجام پریمری آنژیوپلاستی روی رگ LAD وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت رندومیزه از طریق روش balanced block به صورت 1:1 در دو گروه داروی امپاگلیفلوزین 10 میلیگرم و بدون دارو قرار گرفتند. اکوکاردیوگرافی در مدت سه روز بعد از وقوع سکته حاد قلبی و همچنین 12 هفته بعد در تمامی بیماران انجام گردید و پارامترهای اکوکاردیوگرافی بین دو گروه مقایسه شد.نتایج و یافتهها: تعداد 633 بیمار اسکرین و درنهایت، 99 بیمار رندومیزه شدند. در مدت سه ماه پیگیری 77 بیمار (42 بیمار در گروه دارو و 35 بیمار در گروه بدون دارو) جهت اکوی سهماهه مراجعه کردند. استرین کلّی طولی، بهطور متوسط در گروه دارو 25/11- تا 59/13- و در گروه کنترل بین 43/11- تا 24/15- تغییر کرد. (082/0= p value)در سایر پارامترهای سیستولی و دیاستولی تفاوت قابل ملاحظهای رؤیت نشد. برونده قلبی بطن چپ (LVEF) بین 49 تا 50 در گروه دارو و بین 47 تا 53 در گروه کنترل تغییر کرد که این تغییر به ضرر بهبود عملکرد سیستولی بعد از مصرف دارو بوده است. (010/0= pvalue)بحث و نتیجهگیری: درنهایت، افزودن داروی امپاگلیفلوزین در بیماران غیردیابتی بعد از سکته حاد قلبی، تأثیر قابل توجهی در پیگیری سهماهه، در بهبود عملکرد قلبی نداشته است. هرچند ممکن است بهبود ریمودلینگ بعد از گذشت سهماه از سکته حاد قلبی ادامه داشته باشد.