ﺑﺮرﺳﯽ رﯾﺴﮏ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎ و اﺗﯿﻮﻟﻮژی ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻣﺤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ در ﺑﯿﻤﺎران ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺒﺪ در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻣﺎم ﺧﻤﯿﻨﯽ(ره)
[پایان نامه]
زهرا جهانی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۸۶ص
دکتری تخصصی
بیماری های عفونی و گرمسیری
۱۴۰۱/۰۲/۱۹
مقدمه: پیوند کبد یک روش درمانی مناسب برای بیماران مبتلابه نارسایی حاد و مزمن کبدی است. بااینوجود ، عفونت بعد از پیوند کبد با تأثیر منفی بالقوه بر نتایج باقی میماند. شایعترین عفونتها بعد از پیوند کبد شامل عفونت محل زخم جراحی، حفره شکمی،مجاری صفراوی، ریه و باکتریمی است . در مطالعات قبلی، عفونت محل زخم جراحی پس از پیوند کبد با افزایش مرگومیر، میزان بستری مجدد و افزایش هزینهها همراه بوده است . بهتازگی ظهور باکتریهای مقاوم به چند دارو باعث ایجاد نگرانی شده است، که خواستار افزایش آگاهی و مدیریت روزآمد عفونت محل زخم جراحی است.هدف از مطالعه ما بررسی ریسک فاکتورها و اتیولوژی های میکروبی در عفونت محل زخم جراحی پیوند کبد به جهت شناسایی افراد در معرض عفونت محل زخم جراحی پس از عمل پیوند کبد و بررسی نیاز به دریافت آنتیبیوتیک پروفیلاکسی در افراد در معرض خطر عفونت و کاهش مدتزمان بستری در بیمارستان در این بیماران با استفاده از تشخیص زودهنگام و نیز روشهای مناسب پیشگیری از عفونت محل زخم جراحی بعد از پیوند میباشد .روش اجـرا: مطالعه حاضر یک مطالعه کوهورت است که پرونده پزشکی دریافتکنندگان پیوند کبد که بعد از پیوند دچار عفونت محل زخم جراحیشدهاند در بایگانی بیمارستان امام خمینی مرور خواهد شد و متغیرهای موردنیاز استخراج خواهد شد. نتايج: در این مطالعه 200 نفر وارد شدند. 96 بیمار دارای عفونت محل عمل و 104 نفر از آنها فاقد عفونت محل عمل بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان (14.59±) 43.85 بوده و 79 نفر از آنها مونث و 121 نفر مذکر بودند. هم چنین به طور کلی 53 بیمار دارای بیماری زمینه ای غیرکبدی ( مانند فشار خون و دیابت و ...) و 147 نفر فاقد آن بودند. در گروه مورد فراوانی مصرف آنتی بیوتیک وسیع الطیف پیش از عمل جراحی، مصرف کورتیکواستروئید و مصرف داروهای ایمونوساپرسیو بیشتر از گروه شاهد می باشد. هم چنین در بیمارانی که پس از عمل پیوند کبد خود دچار عفونت محل زخم شده اند نسبت به گروه کنترل احتمال بالاتری برای مرگ و میر در یک سال اول و رد پیوند نشان داده اند. مدت زمان بستری بیماران در بخش در مبتلایان به عفونت محل جراحی به طور میانگین 7.5 روز و در بیماران فاقد عفونت محل جراحی 2.1 روز محاسبه شده است. مدت زمان بستری در ICU و امتیاز MELD پیش از عمل جراحی پیوند با بروز عفونت زخم به میزان معناداری ارتباط نشان داده اند. در حالیکه مدت زمان عمل و سن بیمار هیچ ارتباط معناداری نشان نداده اند. در واقع عفونت محل زخم در افرادی که بیماری های زمینه غیر کبدی داشته باشند، آسیت متوسط تا شدید داشته باشند، مصرف کورتیکواستروئید و ایمونوساپرسیو پیش از عمل داشته باشند و رژیم آنتی بیوتیکی پیپراسیلین تازوباکتام پس از عمل دریافت کردند، بیشتر از سایرین رویت گردید.پیشنهادات: برای کاهش نرخ عفونت زخم جراحی مداخلات زیر میتواند موثر باشد:انجام اعمال جراحی پیوند کبد در اسرع وقت زمانی که MELD بیمار پایین تر است،کاهش مدت زمان بستری در ICU ،کاهش استفاده از داروهای ایمونوساپرسیو قبل از انجام عمل ،کاهش طول مدت انجام عمل جراحی و تزریق تعداد واحدهای پک سل کمتر به بیماران حین عمل جراحی ،کنترل دقیق بیماری زمینه ای فرد مثل دیابت وبه منظور بررسی فاکتورهای خطر مطالعه با حجم نمونه بالاتر و به صورت چند مرکزی پیشنهاد میگردد. مطالعات بیشتر در مورد تاثیرویرمی CMV، استفاده از وکیوم ، مدت زمان عمل جراحی و تزریق تعداد واحد پک سل و ....نیاز است.نتيجه گيري: عفونت های محل زخم جراحی و بویژه عفونت های عمقی در دریافت کنندگان پیوند کبد در مرکز ما همچنان یک عفونت شایع بوده و باید در بیمارانی که در ماه اول دچار عفونت میشوند قویا مد نظر باشند.در مدیریت این بیماران و درمان تجربی باید توجه داشت که اکثر این عفونت ها ناشی از ارگانیسم های مقاوم بوده و ارگانیسم های گرم منفی در مرکز ما نیز نقش غالب را دارند. باید توجه داشت که احتمال بروز این عفونت در افراد با بیماری زمینه ای شدیدتر (ملد بالا)، طولانی شدن مدت بستری در آی سی یو، مصرف ایمونوساپرسور قبل از پیوند، ابتلا به دیابت ، همودیالیز پس از پیوند افزایش مییابد.