تعیین دقت تشخیصی اولتراسونوگرافی ترانس واژینال (TVS) در تشخیص deep infiltrating endometriosis (DIE) و محوشدگی بنبست دوگلاس در حضور یا فقدان اندومتریومای تخمدانی در مقایسه با ارزیابی لاپاراسکوپیک در بیماران مراجعهکننده به مجتمع بیمارستان یاس تهران از سال ۱۳۹۹ تا سال ۱۴۰۰
[پایان نامه]
بهناز بروجردی راد
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۸۲ص
دکتری تخصصی
رادیولوژی
۱۴۰۱/۰۶/۲۸
اهداف: اندومتریوز یکی از شایعترین بیماریهای زنان است که تشخیص آن با چالش همراه است. اندومتریوز دارای معیارهای تشخیصی گسترده ای در رادیولوژی لست که باعث اختلافات زیادی در روند تشخیصی می گردد. در این پژوهش دقت اولتراسونوگرافی ترانس واژینال در تشخیص تظاهرات اندومتریوز اندومتریوما بررسی شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، بیمارانی که قبل از انجام لاپاراسکوپی یا جراحی تحت اولتراسونوگرافی ترانس واژینال قرار گرفتند، بررسی شدند. ارزش تشخیصی اولتراسونوگرافی ترانس واژینال در مقایسه با لاپاراسکوپی یا جراحی در ارزیابی اندومتریوز عمیق (DIE) یا محوشدگی بنبست دوگلاس تعیین شد و این ارزش تشخیصی در حضور یا عدم حضور اندومتریومای تخمدان مقایسه شد. از آزمون های Chi-Square و Fisher's Exact برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافتهها: 110 بیمار با میانگین سنی 7.16 ± 37.20 سال بررسی شدند. دقت اولتراسونوگرافی ترانس واژینال در کمپارتمان قدامی 89.5 درصد و کمپارتمان خلفی 93.3 درصد بود. حساسیت اولتراسونوگرافی ترانس واژینال در آندومتریوز کمپارتمان Ant 58.3 درصد و در کمپارتمان post 92 درصد بود. ارزش اخباری منفی در کمپارتمان Ant 88.9% و کپارتمان post 70.6% بود. حضور اندومتریومای تخمدان تاثیر معنی داری در تشخیص اندومتریوز نداشت.نتیجهگیری: مطالعه ما نشان داده است که اولتراسونوگرافی ترانس واژینال یک تکنیک دقیق برای تشخیص اندومتریوز لگن حتی در غیاب اندومتریومای تخمدان است. اولتراسونوگرافی ترانس واژینال در تشخیص چسبندگی لگن و کیست پریتونئال در مقایسه با تکنیک لاپاراسکوپی حساسیت کمتری داشت.