بررسی نقش SWI در لوکالیزاسیون فوکوس تشنج در بیماران مبتلا به صرع پارشیال مقاوم به درمان بستری در بخش Video EEG Monitoring بیمارستان امام خمینی(ره) در سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰
[پایان نامه]
فاطمه علیزاده بروجنی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۰ص
دکتری تخصصی
بیماری های مغز و اعصاب
۱۴۰۱/۰۶/۲۹
مقدمه: شناسایی مناطق اپی لپتوژن در مدیریت صرع فوکال، به ویژه در موارد مقاوم به درمان، ضروری است. تعدادی از مطالعات قبلی نشان داده اند که SWI به منظور کمک به تشخیص ضایعات کلسیفیه مخفی یا ناهنجاری عروقی که ممکن است مسئول تشنج باشند، کاربرد دارد. نقش SWI در فاز ایکتال حاد با توجه به تغییرات ظاهر وریدهای کورتیکال به دلیل تغییرات پرفیوژن هنوز ارزیابی نشده است. لذا، ما در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی یافته های SWI در گروهی از بیماران مبتلا به صرع فوکال مقاوم به درمان بپردازیم.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی توصیفی است. تمامی بیماران مبتلا به صرع فوکال مقاوم به درمان که طی سال های 1399 و 1400 در بخش LTM بستری شده و تحت EEG مانیتورینگ قرار گرفتند، جهت ورود به مطالعه ارزیابی شدند. بیماران واجد شرایط، طی 6 ساعت از تشنج تحت Brain SWI گرفتند. تمامی اطلاعات سمیولوژی، brain MRI، و EEG در پرسشنامه ای ثبت شد. کلیشه SWI توسط نورورادیولوژیست که در مورد سمیولوژی بیماران اطلاعات ندارد در رابطه با هیپرواسکولاریته و یافته های آسیمتری mIP تفسیر شد.نتايج: تعداد 30 بیمار مبتلا به صرع فوکال مقاوم به درمان وارد این مطالعه شدند. 70% بیماران آقا بودند و میانه سنی بیماران این مطالعه 31.5 سال بود. میانه طول مدت ابتلا به بیماری در بیماران این مطالعه 9.5 سال بود. لترالیزاسیون صرع طبق یافته های LVEM در 17 بیمار (56.7%) در نیمکره چپ و در 13 بیمار (43.3%) در نیمکره راست بود. یافته های MRI مغز در 14 بیمار (46.7%) نرمال گزارش شد و در لوکالیزاسیون تشنج کمک کننده نبود. در 16 بیمار باقی مانده، لترالیزاسیون صرع در 8 بیمار (26.7%) در نیمکره راست و در 8 بیمار (26.7%) در نیمکره چپ گزارش شد. نمای mIP در 7 بیمار (23.3%) سیمتریک بود. در 23 بیمار دیگر، لترالیزاسیون صرع در 9 بیمار (30%) در نیمکره راست و در 14 بیمار (46.7%) در نیمکره چپ گزارش شد. میزان تطابق لترالیزاسیون LVEM با MRI مغزی 43.3%، با SWI 76.6% بود و در روش MRI+SWI به 80% رسید.نتیجه گیری: در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که کلیشه SWI می تواند اطلاعات مفیدی را در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان در اختیار متخصصان قرار دهد و افزودن آن به پروتکل تصویربرداری صرع می تواند در یافتن ناهنجاری های مسبب صرع سودمند باشد.