بررسی تاثیر استفاده از مانیتورینگ شاخص دوطیفی Bispectral index بر مدت ریکاوری بعد از عمل در بیماران تحت پیوند کلیه در بیمارستان سینا تهران در سال۱۳۹۸-۱۳۹۷
[پایان نامه]
یوسف طبرستانی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۶۹ص
دکتری پزشکی عمومی
مقدمه: در مطالعه ی حاضر به بررسی نقش BIS بر عوارض پس از جراحی و طول مدت ریکاوری پس از جراحی پیوند کلیه پرداختیم.روش کار: این مطالعه به صورت گذشته نگر با هدف تأثیر استفاده از مانیتورینگ شاخص دوطیفی ( Bispectral index (BIS بر مدت ریکاوری بعد از عمل در بیماران تحت پیوند کلیه در بیمارستان سینا تهران در 1398-1397 انجام شد. جامعه پژوهش شامل بیماران دريافت كننده بيهوشي همراه با پايش BIS بود. پايش معمول شامل الكتروكارديوگرام 3 ليدي، پالس اكسي متري و اندازه گيري فشارخون به صورت غيرتهاجمي بود. روش انجام BIS به این صورت بود که حسگرها در ناحیه پیشانی و گیجگاهی وصل شدند و مقادیرBIS از زمان قبل از القای بیهوشی تا پایان عمل به صورت مداوم ثبت گردید. سپس با مراجعه به قسمت بایگانی پرونده بیماران مورد بازبینی قرار گرفت و اطلاعات مورد نیاز از جمله اطلاعات دموگرافیک و زمان خارج کردن لوله تراشه و عوارض بی هوشی توسط چک لیست ثبت شد و در نهایت اطلاعات بدست امده جهت تحلیل اماری مورد استفاده قرار گرفت.نتايج: در مجموع، ۱۸۴ بیمار تحت پیوند کلیه در این مطالعه وارد شدند. از این میان، بیهوشی ۶۰ نفر با استفاده از BIS و بیهوشی ۱۲۴ نفر بدون استفاده از BIS انجام شد. بیشتر بیماران در هر دو گروه مطالعاتی مرد بودند. نوع پیوند کلیه در اکثر بیماران از نوع کاداور بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه با و بدون BIS برحسب سن، جنس، سابقه ی قبلی پیوند کلیه و نوع پیوند انجام شده وجود نداشت. شایعترین بیماری های زمینه ای فشارخون بالا و دیابت بودند. تفاوت معنی داری بین دو گروه با و بدون BIS برحسب بیماری های زمینه ای وجود نداشت. همچنین، طول مدت همودیالیز و دیالیز صفاقی قبل از جراحی بین دو گروه با و بدون BIS تفاوت معنی داری نداشت. بررسی ارتباط بین BIS با نتایج بیهوشی و عوارض پس از ان نشان داد که طول مدت بیهوشی و انتوباسیون به طور معنی داری در گروه با BIS نسبت به گروه بدون BIS کمتر بود (p=0.016). همچنین، نتایج حاصل از رگرسیون لجستیک پس از کنترل فاکتور های مخدوش کننده نشان داد که استفاده از BIS با کاهش طول مدت بیهوشی و انتوباسیون در ارتباط است (OR (95% CI) = 2.30 (1.16-4.58)). اما طول مدت ریکاوری بین دو گروه مطالعاتی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین، عوارض قلبی-عروقی (CVA، PTE، MI)، عوارض اورولوژیک (هماتوم، ابسه، UTI)، عوارض ایمونولوژیک و عوارض عفونی تفاوت معنی داری بین دو گروه با و بدون BIS نداشت. همچنین، میزان ابنورمالیتی در سونوگرافی و اسکن DTPA بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در نهایت، طول مدت بستری، فاصله زمانی تا بستری بیمارستانی بعدی و هزینه بستری بین دو گروه با و بدون BIS تفاوت معنی داری نداشت. نتيجه گيري: در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که BIS باعث کاهش مدت زمان ریکاوری پس از جراحی پیوند کلیه نمی شود. مطالعات با حجم نمونه ی بیشتر می توانند نتایج این مطالعه را بررسی کنند.