مقایسه علائم بالینی و عوامل خطر بیماری کووید ۱۹ در دو گروه بیماران بهبود یافته و فوت شده قبل از بستری شدن در بیمارستان امام خمینی از اول اسفند ۱۳۹۸ تا اول شهریور ۱۳۹۹
[پایان نامه]
فاطمه میرزائی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۸۴ص
دکتری پزشکی عمومی
۱۴۰۱/۰۷/۱۲
مقدمه: پاندمی نوظهور کووید-19 با موارد مرگ و میر زیادی همراه بوده است. شناسایی افراد در معرض خطر، به مدیریت بهتر و بهبود پیامد این بیماران کمک میکند. در مطالعه حاضر قصد داریم تا نقش فاکتورهای بالینی و دموگرافیک را در مورتالیتی این بیماری بررسی کنیم.روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) انجام شد. 230 بیمار (115 فوت شده و 115 نجات یافته) که از اول اسفند سال 98 تا اول شهریور سال 99 با تشخیص کووید-19 براساس PCR یا CT اسکن بستری شدند وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، سوابق پزشکی و علائم بالینی از پرونده بیماران استخراج و ارتباط آنها با پیامد بیماری شد.یافته ها : میانگین سنی بیماران 16.28 ± 56.68 سال بود. شایعترین بیماری های زمینه ای، دیابت (31.3%) و سپس هایپرتنشن (28.7%) بودند. شایعترین علائم بالینی نیز دیس پنه (75.7%) و سپس سرفه (62.2%) و تب (60.4%) بودند. در رگرسیون لوجستیک چندمتغیره، سن بالای 55 سال (OR=2.19) و دیابت (OR=2.10) ریسک فاکتورهای مستقل مورتالیتی بودند (P<0.05). اما اسهال (OR=0.35)، سردرد (OR=0.31)، و سرفه (OR=0.46) فاکتورهای حفاظتی در برابر مرگ بودند (P.value<0.05). درحالی که جنسیت، بیماری قلبی عروقی، بیماری ریوی، چاقی و بدخیمی پیش بین¬های معناداری برای مورتالیتی نبودند(P.value>0.05). البته بیماری قلبی عروقی و بدخیمی در مدلهای تک متغیره، با افزایش مورتالیتی همراه بودند.نتیجه گیری: فاکتورهای دموگرافیک، علائم بالینی و بیماری های زمینه ای میتوانند بطور معناداری بر مورتالیتی کووید-19 تاثیر گذار باشند.