عنوان

بررسی مقایسه ای تعویض مفصل هیپ در بیماران دررفتگی مادرزادی لگن تایپ ۴ با و بدون استئوتومی فمور بیمارستان امام خمینی (ره) بین سال های ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۹

۹۸۱۹۹پ

فارسی

بررسی مقایسه ای تعویض مفصل هیپ در بیماران دررفتگی مادرزادی لگن تایپ ۴ با و بدون استئوتومی فمور بیمارستان امام خمینی (ره) بین سال های ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۹

[پایان نامه]

علیرضا محرمی

دانشگاه علوم پزشكی تهران، دانشكده پزشكی

۱۴۰۱

۹۳ص

دکتری تخصصی

ارتوپدی

۱۴۰۱/۰۲/۲۰

مقدمه: دیسپلازی مفصل هیپ (DDH) یکی از علل اصلی DJD مفصل ران در جمعیت جوان است. آرتروپلاستی مفصل لگن به عنوان یک درمان استاندارد طلایی برای DDH در نظر گرفته می شود. به دلیل کانترکچر بافت نرم ، خطر آسیب عصبی در موارد اختلاف طول اندام (LLD) بیش از 4 CM ، اسکارهای جراحی قبلی و DDH تایپ بالا در پی THA وجود دارد. بسیاری از مطالعات از استئوتومی کوتاه کننده استخوان ران حمایت می کنند که می تواند خطر نقایص عصبی را کاهش دهد. مطالعات مشابهی وجود دارد که می تواند THA را بدون استئوتومی انجام دهد. هدف مطالعه مقایسه نتایج بالینی و رادیولوژیکی THA در بیماران DDH تایپ 4 با و بدون کوتاه شدن استئوتومی با اپروچ قدامی (DA) می باشد.روش اجرا: بین ژانویه 2010 تا ژانویه 2021، 86 بیمار (118 هیپ) با DDH (تایپ 4) به صورت گذشته نگر در این مطالعه وارد شدند. تعویض مفصل هیپ به صورت غیر سیمانی برای همه بیماران با اپروچ قدامی توسط یک جراح انجام شد. بر اساس اینکه استئوتومی کوتاه کننده (40 هیپ) انجام دادیم یا خیر (78 هیپ)، بیماران به دو گروه تقسیم شدند. ما گروه ها را بر اساس نتایج رادیولوژیکی، بالینی، راستایی (Alignment)، وضعیت لومبوپلویک و میزان از دست دادن خون مقایسه کردیم. بیماران با میانگین سنی 3/13 ± 3/44 و میانگین پیگیری 1/42 ماه (12 تا 120 ماه) پیگیری شدند.نتایج: در گروه بدون استئوتومی، 4 مورد آسیب عصب سیاتیک رخ داده بود که همگی پس از 6 ماه به طور خود به خود و بدون دخالت بهبود یافتند. 6 مورد (15%) دیسلوکیشن در گروه با استئوتومی ساب تروکانتریک و 10 مورد (12.8%) دیسلوکیشن در گروه بدون استئوتومی رخ داد. 11 مورد (9.3%) شکستگی های به صورت کرک (Crack) پروگزیمال فمور داشتند و حلقه سیمی (Wire Loop) برای فیکساسیون استفاده شد (گروه استئوتومی: 7 (17.5%)، گروه بدون استئوتومی: 4 (5.1%)(؛ که نیازی به عمل مجدد نبود (P<0.05). از نظر طول مدت عمل و حجم خونریزی بین دو گروه تفاوت معنی دار وجود داشت که در گروه بدون استئوتومی کمتربود (P<0.05). نمرات Harris، WOMAC و merle در آخرین پیگیری نسبت به قبل از عمل در دو هر افزایش معنی داری داشت(P<0.05). همچنین به طور معنی داری نمره HHS، WOMAC و Merle d'Amboise در گروه بدون استئوتومی بهتر بود (P<0.05). نهایتا به صورت معنی داری اختلاف طول اندام در بیماران بعد از جراحی کاهش داشت (P<0.05).نتیجه گیری: در نتیجه ، THA بدون استئوتومی در DDH با شدت بالا (Crowe type 4) دارای نتایج عالی در عملکرد ، بهبود بعد از عمل و بهبود LLD با عوارض جانبی برگشت پذیر نسبت به نوع با استئوتومی می باشد.

مفصل ران

Hip joint

a09

a09

تعویض مفصل هیپ

دررفتگی مادرزادی لگن

دیسپلازی مفصل هیپ

تایپ 4

استئوتومی کوتاه کننده

، پدیدآور

محرمی، علیرضا

، استاد راهنما

، استاد مشاور

صابری، صادق

مرتضوی، محمدجواد

دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی

ایران

20221004

۱۳۶۵۱ت

دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی

p

TF

92029

a

Y