بررسی استیگمای خودکشی در کادر درمان بخش اورژانس مسمومیتهای بیمارستان بهارلو و عوامل همراه و زمینهای یک مطالعه کمی کیفی
[پایان نامه]
حامد چراغعلی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۹۶ص
دکتری تخصصی
روانپزشکی
۱۴۰۱/۰۵/۰۲
مقدمه: تعداد قابل توجهی از بیمارانی که خودکشی با قرص داشتهاند، از سوی درمانگرانِ مرحله حاد مسمومیت، به روانپزشک ارجاع نمیشوند. قابل حدس است که برخی از این متخصصان به علل مختلف (مانند عدم آگاهی، نبود فرصت کافی و حجم کار بالا، نداشتن حمایت مناسب برای بیمار، عدم تمایل بیمار و همراهان و سایر علل) این بیماران را به روانپزشکان ارجاع نمیدهند. یکی از این دلایل میتواند مسئله انگ باشد. از طرف دیگر در بالین شاهد آن هستیم که درصد قابل توجهی از بیمارانی که برای بار اول به روانپزشک مراجعه میکنند، قبلا نیز سابقه خودکشی با دارو را داشتهاند که پس از آن و حتی علیرغم بستری در مرکز مسمومیت، به روانپزشک مراجعه نکرده بودند. ما در این مطالعه تلاش میکنیم که میزان استیگمای خودکشی در کادر درمان اورژانس مسمومیت بیمارستان بهارلو را به دو روش کمی و کیفی بسنجیم.مواد و روشها: این مطالعه به روش مختلط کمی-کیفی به شکل موازی در اورژانس مسمومیت بیمارستان بهارلو انجام شد. در ارزیابی کیفی، مشاهده و مصاحبه نیمه ساختار یافته صورت گرفت. مصاحبه با کارکنان در سطوح مختلف از پزشک تا خدمات انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و شغلی کارکنان جمع آوری شد. از پرسشنامه Attitudes Towards Suicide (ATTS) جهت بررسی نگرش افراد به صورت کمی استفاده گردید. اطلاعات کمی با نرم افزار SPSS و دادههای کیفی در صورت نیاز با استفاده از MAXQDA software 10.0 R250412 تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: 31 نفر (8.47±36.26 سال، 58.1% مونث، 80.6% متاهل) وارد مطالعه شدند. 35.5% فوق لیسانس و 22.6% مدارک بالاتر داشتند. 22.6% پزشک و 58.1% پرستار بودند. میزان سابقه کار به طور میانگین 6.52±10.94 سال بوده است. در رابطه با فاکتورهای سه گانه ATTS با پارامترهای مطالعه، این رابطه با شغل (استیگمای کمتر در پزشکان نسبت به سایر مشاغل)، سابقه کاری (استیگمای کمتر با سابقه ی کاری بیشتر) و میزان تحصیلات (استیگمای کمتر با افزایش تحصیلات) ارتباط چشمگیر داشته است. مهمترین یافته بررسی کیفی مطالعه حاضر این است که نگرش منفی به بیماران با اقدام به خودکشی و یا مشکلات سلامت روان، در بین کادر اورژانس رایج بوده است.نتیجه گیری: در مطالعه ما دیده شد که استیگما نسبت به خودکشی در کادر درمانی اورژانس مسمومیت بیمارستان، نسبتاً قابل توجه است و فاکتورهای سطح تحصیلات، شغل و سابقه کاری به طور چشمگیری با نگرش نسبت به خودکشی همبستگی منفی دارند و با افزایش سطوح این فاکتورها، نمرات مرتبط با استیگما کاهش و بهبود مییابد. بین سن، جنس، وضعیت تاهل و ساعات کاری هفتگی با نگرش نسبت به خودکشی رابطه چشمگیری مشاهده نشد.