مطالعه خواص آنتی اکسیدان و نوروپروتکتیو نانو ذرات طلا کورکومین در رده سلولی SK-N-SH با استفاده از میکرواسپکتروسکوپی فرو سرخ مبتنی بر تابش
[پایان نامه]
فاطمه کریمی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۱۳۷ص
دکتری تخصصی(PhD)
نانو فناوری پزشکی
۱۴۰۱/۰۴/۰۸
رابطه بین استرس اکسیداتیو و طیف گسترده¬ای از بیماری¬ها، باعث شده است که این عامل بخش زیادی از تحقیقات بیماری¬ها را به خود اختصاص دهد. گزارش¬ها نشان می¬دهند که درمان آنتی¬اکسیدانی می¬تواند یک استراتژی درمانی امیدوارکننده باشد. با این حال، در مورد بسیاری از آنتی¬اکسیدان¬ها، توزیع زیستی و زیست فعالی آنها به دلیل حلالیت کم در آب محدود شده است. کورکومین یک پلی¬فنل و حذف کننده¬ی قوی رادیکال¬های آزاد است که پس از واکنش با طلا منجر به تشکیل نانوذرات طلا-کورکومین پایدار می¬شود که به عنوان حامل¬های محلول در آب برای مولکول¬های کورکومین عمل می¬کنند. در مطالعه حاضر، نانوذرات طلا-کورکومین به روش شیمیایی سنتز شده و اندازه، شکل، توزیع اندازه و سمیت نانوذرات بر روی رده سلولی نوروبلاستومای انسانی (SK-N-SH) مورد مطالعه قرار گرفت. تیمار 24 ساعته با غلظت IC20 از پراکسیدهیدروژن (H2O2) برای القای استرس اکسیداتیو (OS) انتخاب شد و ppm40 از نانوذرات به مدت 24 ساعت، بهترین غلظت برای خنثی کردن اثر OS بدست آمد. مطالعات سلولی در دو دسته پیش تیمار با نانوذرات و سپس تیمار با H2O2 و دسته¬ی تیمار با H2O2 و سپس تیمار با نانوذرات انجام شدند. مطالعه بر روی سلول¬های تثبیت شده با استفاده از روش میکرو-طیفسنجی تبدیل فوریه فروسرخ انجام شد. تحلیل تغییرات در باندهای فسفات و آمید در ناحیه اثر انگشت و همچنین تغییرات در نسبت باندها در ناحیه لیپیدی نشان داد که پس-تیمار با نانوذرات میتواند به طور موثر آسیب H2O2 بر روی DNA را کاهش دهد در حالی که پیش-تیمار در جلوگیری از پراکسیداسیون لیپیدی نسبت به پس-تیمار مؤثرتر است. نسبت باندهای لیپیدی اطلاعاتی را در مورد سطح پراکسیداسیون لیپیدی در سلولها، که توسط آزمون سنجش لاکتات دهیدروژناز نیز تایید شد، ارایه کرد. تاثیر تیمارها بر روی غشای سلولی و میزان ROS درون سلولی بررسی شدند که نانوذرات اثر منفی H2O2 را به طور موثری کاهش دادند. در بخش دوم مطالعه غلظت IC50 از H2O2 برای القای استرس به مدت 4 ساعت، و نانوذرات با غلظت ppm40 به مدت 24 ساعت انتخاب شدند. آزمون LDH نشان داد تیمار با نانوذرات در هر دو شرایط تیمار به طور معنی¬داری بر کاهش آسیب به غشا تاثیر داشتند. پس- و پیش-تیمار با نانوذرات به ترتیب بر کاهش میزان ROS درون سلولی و اکسیداسیون لیپیدی تاثیرگذار بودند. پس- و پیش-تیمار با نانوذرات بر کاهش پتانسیل غشای میتوکندری تاثیر مثبت داشتند. با بررسی سنجش نسبت گلوتاتیون احیا به اکسید مشخص شد که پس-تیمار موثرتر عمل کرده است. آزمون Comet نشان داد که تیمار با نانوذرات میزان استرس اکسیداتیو را کاهش داده¬اند. پیش-تیمار با نانوذرات فسفریلاسیونP38 را به طور معنی¬داری کاهش داد در حالی که هر دو تیمار بر کاهش فسفریلاسیون JNK تاثیر معنی¬داری داشتند. به نظر می¬رسد که تیمارها با نانوذرات طلا-کورکومین توانایی زیادی در خنثی کردن اثرات نامطلوب OS داشته و می¬توانند به عنوان کاندید درمان آنتی¬اکسیدانی برای محافظت عصبی در نظر گرفته شود.