بررسی میزان مرگ و میر و طول مدت بستری و ارتباط آنها با عوامل خطر احتمالی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بستری شده در بخش مراقبتهای ویژه (ICU) از ابتدای خرداد ماه ۱۳۹۹ تا انتهای مرداد ماه ۱۳۹۹
[پایان نامه]
امیرعلی محبوبیپور
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۵۵ص
دکتری پزشکی عمومی
۱۴۰۱/۰۶/۱۲
مقدمه: در آخرین ماه سال ۲۰۱۹ یک نوع کروناویروس جدید در شهر ووهان چین شناخته شد که به سرعت پاندمیک شد. سازمان بهداشت جهانی، این بیماری را کووید-۱۹ نامگذاری کرد. مشاهدات نشاندادند که روشهایی همچون qSOFA قادر به پیشگویی وضعیت بالینی بیماران مبتلا به کووید-۱۹ (دچارشدن به نارسایی تنفسی یا مرگ) نیستند. لذا شناسایی بیومارکرهایی برای این منظور، بسیار کاربردی خواهد بود.اهداف: هدف این مطالعه بررسی میزان مرگومیر بیماران مبتلا به کووید-19 بستری شده در ICU، شناسایی عوامل خطر احتمالی، طول مدت بستری و مورتالیتی بود.مواد و روشها: این مطالعهی گذشتهنگر analytical cross sectional، بر روی بیماران مبتلا به کووید-19 ای که از تاریخ 1 خرداد 1399 لغایت 31 مرداد 1399 در ICU بیمارستان مسیح دانشوری بستری شدند، انجام شد. متغیرهای وابسته، وضعیت بالینی نهایی و تعداد روزهای بستری در ICU بودند و متغیرهای مستقل، سن، جنس، بیماری زمینهای، تعداد WBC و پلاکتها، INR، D-Dimer، CPK، BUN، کراتینین، AST، ALT، بیلیروبین کل، و مارکرهای التهابی (CRP، ESR، LDH و فریتین) بودند. آنالیز اصلی، با کمک رگرسیون لجستیک چندمتغیره انجام شد.یافتهها: میزان مورتالیتی مبتلایان به کرونا که مستقیما در ICU بستری شدند، به میزان 35 درصد بود. میانگین سنی بیماران 60 سال و میانه مدت بستری 7 روز (IQR=4-7) بود. 30 درصد بیماران خانم بودند. شایعترین بیماریهای زمینهای به ترتیب دیابت (31 درصد)، فشار خون (30 درصد) و بیماریهای قلبی عروقی (18 درصد) بودند. جنسیت و نوع بیماری زمینهای، ارتباط معناداری با مرگومیر نداشتند (p>0.05). عواملی نظیر سن (OR=1.13,95% CI:1.06 to 1.19;p<0.01)، D-Dimer بالای 2000 (OR=9.8,95%CI: 2.7 to 36.1;p<0.01) و LDH بالای 750 (OR=6.8,95%CI:2.2 to 22.9;p<0.01) به عنوان عوامل خطر مرگومیر شناسایی شدند. همچنین سطح فریتین نیز بیشترین ضریب همبستگی را با طول مدت بستری داشت (r=0.34, p<0.05)نتیجهگیری: نتایج نشان داد که بسیاری از آزمایشاتی که به صورت معمول درخواست میشوند (همچون WBC، CRP و ESR)، نمیتوانند عامل خطر احتمالی برای طول مدت بستری یا مرگومیر باشند. همچنین سطح D-Dimer با اندازه اثری در محدوده قوی، مهمترین عامل خطر مرگومیر در بیماران مبتلا به کرونا است.