بررسی اثر مهاری فاکتور رونویسی SNAIL عقیم شده بر متاستاز در مدل موشی سرطان سینه
[پایان نامه]
صادق پایداری رستمی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۱۸۰ص.
سی دی
کارشناسی ارشد
زیست فناوری پزشکی
۱۴۰۰/۰۶/۱۵
مقدمه: سرطان یک بیماری ناهمگون است و توسط عوامل ژنتيكي و اپي ژنتيكي گوناگوني ايجاد میشود كه برخي از آنها آنكوژنها را فعال و برخي مهاركنندههاي تومور را غير فعال ميكنند. سرطان متاستاتیک زمانی رخ میدهد که سلولهای سرطانی از تومور محل تولد خود جدا شده، از طریق جریان خون یا عروق لنفاوی به قسمت دیگری از بدن گسترش یافته و تومورهای جدیدی ایجاد میکنند که موجب اختلال در بافت ثانویه میگردد. در عین حال متاستاز مسئول حدود ٩٠٪ مرگ و مير ناشي از سرطان ميباشد كه درآن، بسیاری از انواع سلولهاي سرطاني به منظور تكميل آبشار متاستاتيك دچار فرآیند انتقال اپيتليالی به مزانشيمي (EMT) مي شوند و سپس به بافت اطراف حمله ميكنند. در فرآیند EMT، فاکتورهای رونویسی Snail، ZEB و خانواده Helix-loop-helix با کاهش بیان پروتئین E-cadherin و افزایش بیان پروتئینهای Vimentin و N-Cadherin میتوانند باعث پیشرفت تومور شوند. لذا مداخلات روی بیان این ژنها و ترمیم ژنهای جهش یافته کاربرد درمانی دارد. روش کار: توالی ژنومی ناحیه C ترمینال فاکتور رونویسی Snail1 که توانایی اتصال به توالیهای E-box را دارد در وکتور ویروسی pAAV-IRES-EGFP ساب کلون شد. سپس این وکتور و وکتور pAAV-engineered TP53 به همراه دو پلاسمید تجاری pHelper و pAAV/DJ درسلول HEK293T به منظور ساخت ذرات ویروسی AAV-EnTP53وAAV-TSnail ترانسفکت و پکیج گردید. سلولهای B16F10 توسط ویروس ساخته شده، ترانسداکت شده و کیفیت ترانسداکشن توسط میکروسکوپ فلورسنت و دستگاه فلوسایتومتری بررسی گردید. در ادامه سلولهای ترانسداکت شده برای بررسی میزان بیان (رونویسی) و مهاجرت در حالت In-vitro و همچنین متاستازدر حالت In-vivo مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: با توجه به میزان ترانسداکت بیش از 60% برای سازهی pAAV-TSnail-IRES-EGFP، ژن Tsnail با عملکرد تغییر یافته موجب کاهش سطح mRNA ژن های پایین دست خود یعنی N-cadherin و Vimentin و به دنبال آن کاهش EMT شد. همچنین ترانسداکت سازهی pAAV-EngineeredTP53 موجب افزایش سطح ژنهای پایین دست آن از جمله فاکتور مهار چرخه سلولی p21 و فاکتورهای پروآپوپتوتیک Bax و Caspase-3 گردید. نتایج آزمون خراش کاهش توانایی مهاجرت گروههای آزمایشی نسبت به گروه شاهد را نشان میدهد. بهعلاوه متاستاز ریه در مدل موشی ملانوما B16F10 در گروه تیمار شده با Tsnail و Engineered-TP53(En-TP53) کاهش قابل توجهی داشت. نتیجه گیری: توقف فرآیند EMT با کاهش اثر فاکتور رونویسی Snail-1 توسط Tsnail و افزایش آپوپتوز توسط En-TP53 در مجموع موجب کاهش رشد، تهاجم و متاستاز سلولهای سرطانی B16F10 در شرایط آزمایشگاهی و مدل حیوانی میشود و ممکن است به عنوان یک استراتژی امیدوارکننده برای مهار متاستاز و رشد سلولهای سرطانی در زمینه ژن درمانی سرطان استفاده گردد.