عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۹۷۲۲۳پ
فارسی
فارسی
تحلیل و بررسی تغییرات هموگلوبین و هماتوکریت و پلاکت و تستهای انعقادی در خونریزی حین عمل و پست پارتوم جهت مدیریت تزریق فراورده های خونی در سزارین هیسترکتومی بیماران با جفت اکرتا پرویا اینکرتا
[پایان نامه]
الناز آذری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۹۴ص
دکتری تخصصی
جراحی زنان و زایمان
مقدمه: خونریزی بعد از زایمان امروزه از مسایل مهم مطرح در کل دنیاست و باعث افزایش مورتالیتی و موربیدیته مادر می‌شود و بویژه چسبندگی غیر طبیعی جفت اکرتا و اینکرتا و پرویا نیز به علت افزایش آمار سزارین در دنیا رو به افزایش است و خونریزی پست پارتوم در آن‌ها بیشترین مورتالیته و موربیدیته را دارد و در اکثر این بیماران سزارین هیسترکتومی برنامه ریزی شده جهت مدیریت این مشکل ،روش ایمن و استاندارد درمانی است. با توجه به اهمیت موضوع و اینکه ریسک و شدت خونریزی و موبیدیته و عوارض ترنسفیوژن نامناسب بر بیماران متفاوت است، بر آن شدیم تا میزان دریافت فراورده های خونی و عوامل مختلف مرتبط با آن را در بیماران با سزارین هیسترکتومی به علت اختلالات جفت جهت مدیریت صحیح تزریق فراورده بویژه در دسترسی کم به فراورده در حال حاضر بررسی نماییم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی در بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد. بیمارانی که برای این مطالعه انتخاب شدند، زنانی بودند که از سال ۹۷ تا ۹۸ به علت جفت اکرتا، اینکرتا و پرویا تحت سزارین هیسترکتومی قرار گرفتند. مطالعه توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی تهران تایید شد و از بیماران رضایت نامه کتبی جهت شرکت در مطالعه اخذ گردید. اطلاعات بررسی شده بیماران شامل سن مادر، سن بارداری، BMI، گروه خونی، تعداد سزارین قبلی، فشار خون و ضربان قلب قبل و بعد از عمل، میزان مایع دریافتی و برون ده ادراری حین عمل، میزان تخمین خونریزی حین عمل، هموگلوبین، و هماتوکریت و پلاکت قبل و بعد از عمل، PT، PTT و INR قبل و بعد از عمل و نوع جفت بود. در نهایت میزان نیاز به تزریق خون و ارتباط آن با عوامل خون بررسی شد. نتایج: در مجموع ۶۴ مادر باردار (۷۳.۵ درصد) حین عمل فراورده خونی دریافت کردند. تعداد سزارین، میزان خونریزی حین عمل، PT قبل و بعد از عمل و INR بعد از عمل با تزریق فراورده حین عمل ارتباط معناداری داشتند (P-value<0.05). به این صورت که بیمارانی که حین عمل تزریق فراورده داشتند، دارای تعداد سزارین بیشتر، میزان خونریزی بیشتر، PT قبل و بعد از عمل بیشتر و INR بعد از عمل بیشتر بودند. همچنین هماتوکریت قبل از عمل، پلاکت قبل از عمل، BMI قبل از عمل، حجم مایع دریافتی حین عمل با تعداد فراورده دریافتی حین عمل ارتباط معناداری داشتند (P-value<0.05). به طوری که با کاهش هماتوکریت قبل از عمل، کاهش پلاکت قبل از عمل، افزایش حجم مایع دریافتی حین عمل تعداد فراورده دریافتی افزایش یافت. BMI با وجود معنادار شدن اختلاف، در بیماران با تعداد فراورده دریافتی حین عمل تغییرات مشخص کاهشی یا افزایش نداشت. نوع جفت ارتباطی با تزریق خون حین عمل نداشت. بین هموگلوبین قبل از عمل و حجم خونریزی همبستگی منفی وجود داشت (r=-1.90). به این معنی که بیمارانی که هموگلوبین قبل از عمل کمتری داشتند، حجم خونریزی بیشتری داشتند، اما این همبستگی از نظر آماری معنادار نبود (P=0.079). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می‌تواند به شناسایی بهتر خطر، آماده سازی قبل از عمل و مشاوره زنان مبتلا به بارداری جفت طیف آکرتا و پرویا که تحت زایمان سزارین هیسترکتومی قرار می‌گیرند، کمک کند. به نظر می‌رسد، برای بیمارانی که فاکتورهای قبل از عمل پرخطر تعیین شده در این مطالعه (تعداد سزارین بالا، هماتوکریت و PT قبل از عمل پایین) را ندارند، می‌توان تعداد کمتری از واحدهای خون را آماده کرد و در مقابل برای بیماران با این عوامل خطر باید تعداد واحدهای خون بیشتری در نظر گرفته شود.
سزارین
Cesarean section
خونریزی
Hemorrhage
a13
a13
a16
a16
جفت اکرتا
جفت پرویا
تزریق خون
هیسترکتومی
موربیدیتی
، پدیدآور
آذری، الناز
، استاد راهنما
، استاد مشاور
، استاد مشاور
حنطوش زاده، صدیقه
قطبی زاده، فهیمه
توگه، غلامرضا
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
ایران
20220823
۱۳۱۷۱ت
دانشگاه علوم پزشکی تهران، کتابخانه دانشکده پزشکی
p
TF
92029
a
Y
