مقایسه correlation یافته های سونوگرافی با MRE روده در کودکان 18-6 سال شناخته شده یا مشکوک به IBD مراجعه کننده به بخش رادیولوژی بیمارستان مرکز طبی اطفال در سال های 99-1398
[پایان نامه]
آلا ترابی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۶۰ص
دکتری تخصصی
رادیولوژی
۱۴۰۰/۰۱/۱۶
هدف: بیماری التهابی روده یک انتروپاتی مزمن هر روز در حال افزایش است. تشخیص بیماری به صورت روتین بر اساس شرح حال، علائم فیزیکی و ازمایشگاهی، تصویربرداری و با تائید نهایی اندوسکوپیک صورت می¬گیرد. مدالیتی¬های تصویربرداری ازجمله فلوروسکوپی. CT انتروگرافی .MR انتروگرافی نقش قابل توجهی در تشخیص و پیگیری بیماران دارند. سونوگرافی مدالیتی است که بعلت مزایای بسیار قابل توجه رادیولوژیست¬ها و گاستروانترولوژیست ها قرار گرفته است و مطالعات مختلف ارزشمندی دقت آن را در تشخیص و پیگیری بیماران مبتلا به IBD تایید کرده¬اند خصوصا در بیماران جوان و بیماران نیازمند به پیگیری¬های طولانی مدت. در این مطالعه برآنیم که دقت یافته¬های سونوگرافی کودکان مبتلا به IBD را با یافته¬های MRE آن¬ها به عنوان یک مدالیته حساس مقایسه کنیم تا بر اساس نتایج آن بتوانبم بهترین روش تصویربرداری در بررسی کودکان مبتلا به IBD را پیشنهاد کنیم. روش مطالعه: این مطالعه یک بررسی مقطعی می¬باشد. کودکاندر بین سنین 6-18سال با تشخیص احتمالی یا قطعی IBD مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان در سال¬های 1398-1399 مورد مطالعه قرار گرفتند. هر بیمار با فاصله زمانی 1-2 ساعت تحت بررسی با MRE و سونوگرافی قرار گرفت. بیماران با درگیری روده¬ای همزمان غیر مرتبط با IBD از مطالعه حذف شدند. یافته¬های MRE و سونوگرافی هر بیمار با هم مقایسه گردیده و تحت آنالیز قرار گرفتند. برای بررسی تطابق بین یافته¬های سونوگرافی و MRIنیز از ضریب همخوانی کندال استفاده گردید. به این صورت که KCC کمتر از 0 معادل عدم تطابق، بین 0-0.2 تطابق خفیف، بین 0.21-0.4 تطابق FAIR یا نسبتا خفیف تا متوسط، بین 0.41-0.60 تطابق متوسط، بین 0.61-0.80 تطابق قابل توجه و بیشتر از 0.081 تطابق تقریبا کامل در نظر گرفته شد. یافته ها: تعداد 39 کودک در بین سنین 6-18 سال با تشخیص احتمالی یا قطعی IBD که از بین آن¬ها 17 نفر (43.6%) از کودکان پسر و 22 نفر (56.4%) از کودکان دختر بودند. شایع¬ترین یافته¬ها در سونو به ترتیب هیپرواسکولاریتی جداری روده (53.8%)، افزایش ضخامت ایلئوم انتهایی (35.9%)، افزایش ضخامت رکتوسیگموئید (30.8%) بود. همه¬ی یافته¬های پاتولوژیک سونوگرافی در حد خفیف بود و سطوح متوسط یا شدید گزارش نگردید. بر طبق MRI و سونو در هیچ یک از بیماران تنگی و فیستول مشاهده نگردید. هم¬چنین براساس این دو مدالیته وجود غدد لنفاوی و آبسه، افزایش ضخامت ژوژنوم و سکوم، کولون صعودی و عرضی در کمتر از بیست درصد (20%) کودکان مشاهده گردید. در بررسی MRI شایع¬ترین یافته¬ها به ترتیب هیپرواسکولاریتی جداری روده (87.2%)، افزایش ضخامت رکتوسیگموئید (41%)، افزایش ضخامت ایلئوم انتهایی (38.5%)، افزایش ضخامت کولون نزولی (35.9%) بود. بر خلاف سونوگرافی افزایش متوسط یا شدید در ضخامت ایلئوم انتهایی و افزایش متوسط سکوم، ژوژنوم، کولون صعودی، رکتوسیگموئید در MRI مشاهده گردید. سونوگرافی در تشخیص هیپرواسکولاریتی جداری روده تطابق خفیف تا متوسطی با MRI دارا می¬باشد (KCC=0.33).. هم¬چنین سونوگرافی در تشخیص افزایش ضخامت ایلئوم انتهایی ،افزایش ضخامت کولون نزولی، افزایش ضخامت رکتوسیگموئید، وجود تنگی و غدد لنفاوی تطابق ضعیفی با MRI دارد (KCC<0.2). تطابق مناسبی در تشخیص افزایش ضخامت سکوم، افزایش ضخامت ژوژنوم، افزایش ضخامت کولون صعودی و افزایش ضخامت کولون عرضی بین یافته¬های MRI و سونوگرافی مشاهده نگردید (KCC<0). در بررسی حساسیت و ویژگی سونوگرافی برای بررسی پارامترهای مختلف نیز نتایج نشان داد که حساسیت، سونو در ارزیابی مواردی هم چون ضخامت ژوژنوم، مشاهده غدد لنفاوی مشاهده آبسه بالا است. این در حالی است که دقت سونو در تشخیص ضخامت سکوم، ضخامت ژوژنوم، ضخامت کولون صعودی، ضخامت کولون عرضی، ضخامت رکتوسیگموئید، هیپرواسکولاریتی جداری روده و مشاهده غدد لنفاوی بالا می¬باشد. نتیجه گیری: در مطالعه ما بررسی تطابق بین یافته¬های سونوگرافی و MRI، براساس ضریب کندال نشان داد که بیشترین تطابق در متغیر هیپر واسکولاریتی جداری به میزان متوسط، و بعد از آن به میزان خفیف به ترتیب درتشخیص غدد لنفاوی، افزایش ضخامت ایلئوم انتهایی، افزایش ضخامت رکتوسیگموئید، افزایش ضخامت کولون نزولی و وجود تنگی دیده می¬شود. یا توجه به اینکه ضریب کندال تحت تاثیر حجم نمونه می¬باشد به نظر می¬رسد مطالعات با حجم نمونه بزرگتر جهت بررسی دقیق¬تر نیاز می¬باشد.