بارداری و سیر آن در خانم های مبتلا به هپاتیت اتوایمیون مراجعه کننده به کلینیک مسعود تهران از سال ۱۳۷۸ الی ۱۳۹۸
[پایان نامه]
فاطمه معتمدی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۷۲ص
دکتری تخصصی
بیماری های داخلی
۱۴۰۰/۰۸/۰۳
بیان مساله: هپاتیت اتوایمیون یک التهاب مزمن کبدی بدون علت شناخته شده می باشد که بیشتر زنان جوان را تحت تاثیر قرار می داد. هپاتیت اتوایمیون، در غیاب الکل و عفونت های ویروسی و عدم تماس با داروای هپاتوتوکسیک و عدم وجود بیماری های ژنتیکی کبدی، با التهاب پیشرونده ی کبدی و نکروز می تواند منجر به سیروز کبدی شود و در صورت عدم درمان مورتالیته 6 ماه ی آن 40% است. این بیماری می تواند چندین تظاهر بالینی داشته باشد، طیف وسیعی از تظاهرات، از هپاتیت مزمن بدون علامت در 50% موارد گرفته تا نارسایی حاد کبدی در 30% موارد را شامل می شود. معمولا اکثر بیماران با پاسخ درمانی خوب به شرایط بالینی پایدار می رسند.(10)هدف اجرا: مطالعات محدودی در رابطه با اثر هپاتیت اتوایمیون بر پیامد بارداری، مادری و جنینی، و درمان هپاتیت اتوایمیون در طول بارداری وجود دارد، و با توجه به نتایج متفاوت این مطالعات و اهمیت بارداری در این بیماران، و هم چنین با توجه به این موضوع که هپاتیت اتوایمیون بیشتر خانم های جوان در سن باروری را درگیر می کند، بر آن شدیم تا با طراحی و اجرای مطالعه ی پیش رو، به بررسی نرخ ناباروری در بیماران با تمایل به بارداری، و پیامد بارداری در این بیماران، از قبیل سقط و پره ترم لیبر و عود بیماری و سایر عوامل خطر موثر بر عود مثل مدت زمان کنترل بودن بیماری پیش از بارداری و درمان حین بارداری و پیامد مادری از قبیل مرگ مادر و سایر عوارض و هم چنین عوارض نوزادی، از قبیل مرگ جنین و عوارض دارویی موثر بر جنین، بپردازیم.روش اجرای طرح: این مطالعه به صورت مقطعی(cross-sectoinal)، در کلیه ی بیماران خانم مبتلا به هپاتیت اتوایمیون در سن باروری، مراجعه کننده به کلینیک مسعود تهران از سال 1378 ، اجرا شد. پرسشنامه ی از قبل تنطیم شده برای هر بیمار بر اساس پرونده ی موجود در کیلینیک مسعود و اطلاعات تماس تلفنی، تکمیل شد.یافته ها: این مطالعه روی 79 خانم مبتلا به هپاتیت اتوایمیون در سن باروری مراجعه کننده به کلینیک مسعود از سال 1378 تا 1398، انجام شده است. 64 خانم با میانگین سنی 86/35 با انحراف معیار 58/8، پاسخ به تماس تلفنی داشتند، از این 64 نفر، 24 خانم تمایل به بارداری داشتند، که از این 24 نفر 23 خانم بارداری موفق داشتند و یک خانم بارداری موفق نداشتند. مجموعا 32 بارداری در 23 خانمی که تمایل به بارداری داشتند رخ داد و از 32 بارداری 26 فرزند سالم و زنده و 5 سقط و یک مورد IUFD(Intrauterine fetal demise)، رخ داد.فراوانی ناباروری در بیماران این مطالعه 1 مورد از 24 بیمار( %1/4)، و در جمعیت نرمال %88/7 می باشد.فراوانی سقط در بیماران مورد مطالعه 3 مورد از 23 بیمار(13%) می باشد. فراوانی سقط در بیمارانی که بیماریشان کمتر از یک سال قبل بارداری کنترل بوده است، 20% می باشد، و در بیمارانی که بیماریشان بیش از یک سال کنترل بوده %5/10می باشد.(20% vs 10.5% p value=0.477). فراوانی سقط در بیماران سیروتیکی که بارداری موفق داشتند ./25 و در بیماران غیرسیروتیک %2/5 می باشد. (25% vs 5.2% p value=0.367). عود در 50% از بیمارانی که در remission نبودند و 9% بیمارانی که در remission بودند و باردار شدند رخ داد .(50% vs 9% p value=0.044) عود در بیمارانی که تحت درمان با ایمونوساپرسیو در طول بارداری نبودند 66% و در بیمارانی که در طول بارداری تحت درمان بودند 5% می باشد. (66% vs 5% p value=0.06). فراوانی عود در بیمارانی که سیروتیک بودند 50% و در بیمارانی که سیروتیک نبودند %6/16، می باشد.(50% vs 16.6% p value=0.526). 5 مورد عود در بارداری و پس از بارداری رخ داد، که هیچ یک از موارد عود شاهد عوارض جنینی نبودیم.نتیجه گیری: طبق یافته های این مطالعه ناباروری در بیماران مورد مطالعه نسبت به جمعیت عادی بیشتر نمی باشد. فراوانی سقط در بیماران مورد مطالعه نسبت به جمعیت عادی بیشتر نمی باشد. فراوانی سقط در بیماران سیروتیک و طول مدت کوتاه تر کنترل بودن بیماری قبل بارداری در مقایسه با بیماران غیرسیروتیک و کنترل بودن بیماری بیش از یک سال، بیشتر می باشد. عود در بارداری و پس از بارداری، در بیمارانی که بیماریشان قبل از بارداری بیش از یک سال کنترل نبود و داروی ایمونوساپرسیو در طول بارداری دریافت نمی کردند، بیشتر بود. هم چنین عود در بیماران سیروتیک نسبت به غیرسیروتیک بیشتر بود. هیچ عارضه ی جنینی در بیمارانی که در بارداری و پس از بارداری دپار عود شدند رخ نداد. هم چنین هیچ عارضه ی مادری و جنینی به دنبال دریافت ایمونوساپرسیو رخ نداد و به نظر می رسد داروهای ایمونوساپرسیو در بارداری در بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون بی خطر هستند.