بررسی تاثیر عفونت کووید 19 در بروز هایپرگلیسمی و سیر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، در بیماران بستری در بخش های مراقبت از عفونت حاد تنفسی در مجتمع بیمارستانی امام خمینی در دوره شش ماهه در پاییز و زمستان 1399 در مدت زمان بستری
[پایان نامه]
لیلی شاولی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
۵۶ص
دکتری تخصصی
بیماری های داخلی
۱۴۰۰/۱۲/۱۱
مقدمه: دیابت به عنوان یک اختلال متابولیک در سیر و پروگنوز بیماری کووید از سویی و تاثیر احتمالی ویروس بر سیر بیماری دیابت و حتی احتمال بروز هایپرگلیسمی در سیر عفونت کووید -۱۹ در این مطالعه نقش آلودگی به ویروس کرونا را بر بیماران از جهت احتمال بروز هایپرگلیسمی، سیر بیماری دیابت و هچنین میزان مرگ ومیر، درگیری ریوی و مدت زمان بستری بررسی کنیم.روش و مواد: این مطالعه به صورت همگروهی آینده نگر انجام شد. بیمارانی که علایم بالینی بیماری کرونا از جمله درگیری تنفسی، افت سطح اکسیژن خون و PCR مثبت کرونا و یا درگیری ریوی در CHEST CT دارند. موارد PCR منفی با وجود علائم بالینی واضح عفونت ناشی از کرونا ویروس نیز در این مطالعه شامل شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنادار بودن داده ها کمتر از 5 درصد در نظر گرفته شد (P-value < 0.05).یافته ها: 300 بیمار مبتلا به عفونت کووید تایید شده (55.3% مرد) در این مطالعه وارد شدند.این 300 بیمار شامل 100 بیمار در گروه کنترل،100 بیمار در گروه هایپرگلایسمی و 100 بیمار در گروه دیابت / پره دیابت بودند. مرگ و میر در گروه کنترل 7% ، در گروه هیپرگلایسمی 12% و در گروه دیابتی 23 % بود. بیماران در گروه ترخیص شده نوسانات کمتر قند خون را نشان دادند، با این حال بیماران فوت شده به صورت میانگین نوسانات شدید تری را نشان دادند. مقادیر بالاتر میزان اشباع اکسیژن خون در زمان پذیرش با احتمال بیشتر ترخیص بیمار از بیمارستان همراه است. با این حال، افزایش مقادیر بالاتر قند خون ناشتا در روز پذیرش، لاکتات دهیدروژناز خون و اوره خون در زمان پذیرش با کاهش احتمال ترخیص از بیمارستان (در واقع مرگ و میر بیشتر) همراه بود. در مدلسازی پیش بینی تهویه مکانیکی (تهاجمی)،سطوح بالاتر قند خون ناشتا در روز بستری و همچنین درگیری بالاتر ریوی با افزایش احتمال تهویه مکانیکی تهاجمی همراه بود ، اما افزایش سطوح شمارش لنفوسیت با کاهش احتمال تهویه مکانیکی همراه بود. سطوح بالای قند خون ناشتا (OR = 1.010) در روز پذیرش بیمارستان، سابقه بیماری های ایسکمیک قلبی (OR = 4.268) ، درگیری بیشتر ریه (OR = 2.957) و دریافت پالس متیل پردنیزولون (OR = 0.935) با احتمال بیشتر بستری در ICU همراه بود. علیرغم این یافته ها، سطوح بالاتر شمارش تام لنفوسیت ها (OR = 1.010) با کاهش احتمال بستری در بخش مراقبت های ویژه همراه بود.نتیجه گیری: نوسانات قند خون در بیماران دیابتی بستری در بیمارستان یافته شایعی است و میتواند یکی از علل شدید تر شدن بیماری و مرگ و میر باشد.